Czarnoskrzydły

Debiutancka powieść Eda Mcdonalda to krótka, dynamiczna i mocno rozrywkowa historia fantasy. "Czarnoskrzydły" należy do tych książek, w których akcja rusza z kopyta od pierwszej strony a zawartość pierwszego rozdziału wystarczyłaby zapewne Robertowi Jordanowi na treść prawie całego tomu "Koła Czasu". Jeśli nawet przesadzam to niewiele. Autor nie traci akapitów na wyjaśnienia i opisy świata, tylko zarzuca czytelników serią nieznanych terminów i niezwykłych istot powstałych w wyniku konfliktu pomiędzy dwiema grupami o-mało-co-bóstw, zwanych Bezimiennymi i Królami Głębi. Skutki tej wojny w postaci wielkich obszarów zniszczonych przez magię trwają już od dziesiątek lat i nieco przypominają zonę z "Pikniku na skraju drogi" Strugackich (możesz wejść na własne ryzyko, ale zapewne nie wyjdziesz). Nie poznajemy szczegółowo historii tego dawnego konfliktu. Być może autor zostawia tu sobie rezerwy na przyszłe tomy cyklu? Pomimo tego, podstawowy wątek powieści stanowi zamkniętą całość. Główny bohater, Ryhalt Galharrow, jest łowcą głów i Czarnoskrzydłym, czyli członkiem grupy agentów Bezimiennego o niezbyt typowym jak na bóstwo pseudonimie artystycznym Wronia Stopa. Jest także narratorem całej książki, nie stroniącym od wulgaryzmów i cyniczno-humorystycznych komentarzy. Styl jego wypowiedzi najprościej zobrazować cytatem: "To nie w porządku zatrudniać skazańców, gdy wolni ludzie szukają okazji do uczciwego zabójstwa". Ryhalt nie ma skłonności do dłuższych opisów i retrospekcji, które są p...