Czerwony pamiętnik

Główną bohaterkę Emilię poznajemy w momencie, w którym musi pożegnać się z umierającą babcią Michaliną. Jest to trudne pożegnanie, gdyż młoda kobieta jest bardzo zżyta z babcią. Gdy przychodzi do podziału majątku po zmarłej, większość dziedziczy Emilia, w tym zabytkową biblioteczkę. Kobieta postanawia ją odnowić i wówczas natrafia na skrytkę, a w niej na czerwony pamiętnik. Emilia za pośrednictwem zapisków babci, przenosi się w czasie do lat młodości Michaliny Lobsdorf vel „Jarzębiny”.

Emilia wraz ze swym przyjaciel Michałem prowadzi niewielką galerię sztuki. Nawiązują współpracę z poważanym w branży przedsiębiorcą, który wystawia kopie znanych na całym świecie dzieł. Okazuje się jednak, iż zawarta współpraca przyniesie więcej złego niż dobrego.

„Czerwony pamiętnik” to bardzo ciekawie napisana debiutancka powieść Autorki, w której posiłkuje się dwiema osiami czasowymi. Pierwsza z nich rozgrywa się w 2011 roku i dotyczy losów Emilii, zaś druga jest wspominkami, historią Michaliny zapisaną w tytułowym czerwonym pamiętniku, rozpoczynającą się Truskawcu w 1938 roku, opowiadającą o latach II wojny oraz czasach powojennych.

Autorka skupiła się na ciężkich przeżyciach związanych z działaniami wojennymi, walką z wrogiem, konspiracją, w której między innymi działała Michalina. Wspomnienia babci Emilii wywoływały niemałe emocje, począwszy od strachu, niepewności, lęku, poczucia utraty bezpieczeństwa, troski o przysz...

„Czerwony pamiętnik” to debiutancka powieść Eweliny Klimko. Ja bardzo chętnie sięgam po debiuty, a już zwłaszcza te, które swoją akcją przenoszą nas do czasów wojennych, do których, w literaturze, bardzo chętnie się wybieram.
Emilia to młoda kobieta, która wraz ze swoim przyjacielem Michałem prowadzi galerię sztuki, ale zajmuje się również odrestaurowywaniem starych rzeczy, dając im tym samym drugie życie. Nie mogła postąpić inaczej, gdy po śmierci babci Michaliny odziedziczyła jej starą biblioteczkę, jak ją odrestaurować i dać możliwość dalszego służenia. Podczas jej porządkowania znajduje czerwony pamiętnik, w którym Michalina zapisała swoją historię.
Akcja książki toczy się dwutorowo. Z pierwszej perspektywy jesteśmy tu i teraz wraz z Emilią, która wyrusza na odkrycie przeszłości swojej babci, która jak się dowiaduje z pamiętnika, miała pseudonim Jarzębina i działała w podziemiach na rzecz ratowania polskich dzieł literackich, które znajdowały się w Lwowskich bibliotekach. Poznaje również uczucie babci i Jana Piórko, a także dowiaduje się, że wszystko w życiu dzieje się z jakiegoś powodu, a nic nie jest efektem przypadku.
Druga perspektywa to oczywiście postać Michaliny, która zabiera nas w wyjątkową niebezpieczną, ale również miłosną podróż. Przybliża swoją historię i wiele pozwala zrozumieć.
Autorka wspaniale poprowadziła bohaterów przez losy, które dla nich przygotowała. Książkę czyta się niezwykle przyjemnie i szybko. Dla mnie zdecydowanie jest to ...

Premiera lutego - "Czerwony pamiętnik" to poruszająca i wciągająca opowieść o życiu, miłości i tajemnicach, która wciąga czytelnika od pierwszej strony.

Główna bohaterka, Emilia, konserwatorka dzieł sztuki, odkrywa tajemniczy pamiętnik, który prowadzi ją do sekretów skrywanych przez lata przez jej babcię. W ten sposób poznaje historię własnej rodziny. Co odkryje Emilia? Kim była jej babcia?

Historia przebiega w dwóch planach czasowych: lata wojny oraz czasy współczesne.

Postacie są dobrze wykreowane, ich relacje i emocje są przedstawione bardzo realistycznie.

"Czerwony pamiętnik" to świetnie napisany debiut, z pewnością zasługuje na uwagę. Warto sięgnąć po tę niezwykłą książkę, polecam.

W 2010 roku we Wrocławiu Emilia prowadzi pracownie konserwacji dzieł sztuki oraz galerię ze swoim najlepszym przyjacielem.
Jej największym zamiłowaniem są powojenne domy, którym nadaje nowe życie ale również szuka odpowiednich właścicieli. Stara się wyczuć czy dana osoba nadaje się żeby kupić wyjątkowy dom z ogromną historią.
Po śmierci babci dostaje w spadku biblioteczkę. Podczas przeglądania jej zawartości Emilia odkrywa skrytkę w której jest ukryty pamiętnik babci oraz cenne książki.
Dziewczyna z ogromnym zainteresowaniem czyta i na nowo poznaje swoją babcię.

W 1938 roku w Truskawcu poznajemy Michalinę, która żyła w bardzo niepewnych czasach. Niechcąco dowiaduje się o bardzo ważnych planach ale kompletnie nie wie, co mogłaby zrobić z tymi informacjami. Na jej drodze staje przystojny mężczyzna z którym nawiązuje nić porozumienia. Kobieta ryzykuje swoje życie żeby działać dla dobra kraju.

W książce są przeplatane dwa czasy, teraźniejszy oraz, gdy trwa wojna, a babcia Emilii każdego dnia ryzykowała swoim życiem żeby pomóc innym. Ciężko mi napisać tą recenzję żeby nie zdradzić zbyt wiele.
Historię czyta się z zapartym tchem i trudno się od niej oderwać. Wciąga już od pierwszych stron, gdzie poznajemy bohaterów. Piękna, wzruszająca oraz pełna przeznaczenia książka.
Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i już wiem, że nie ostatnie.

CZERWONY PAMIĘTNIK
@ewelina_klimko
@wydawnictwo_dragon

"Jarzębina spotka się z Piórem przy studni".

Zapraszam Was do poznania kolejnej przepięknej historii, która jest debiutem literackim autorki. Ewelinko gratuluję Ci z całego serca, czytać tak piękne historię to prawdziwy zaszczyt.
Ewelinka zaczarowała mnie swoim piórem, stylem i tym jak opowiedziała nam tą historię. Historię spisaną przez Michalinę na kartach czerwonego pamiętnika, a którą poznała jej wnuczka Emilia, ale dopiero po jej śmierci. Historię, która nie jest prosta, bo dzieje się w czasach wojny jak i teraźniejszych. Jesteśmy w stanie odczuć całą gamę uczuć, przeżyć, zmagań, radości i strat. Wraz z bohaterami przemierzamy drogę jaką i oni musieli pokonać. Jesteśmy w stanie odczuć ich strach, niepewność,oraz wolę walki. Walki o swoją jak i ojczyzny przyszłość. Ale jest to również historia w której dowiadujemy się troszkę więcej o cennych i znanych dziełach sztuki, które zostały zgrbowane podczas wojny, a za które teraz kolekcjonerzy potrafią zapłacić krocie, aby je móc posiadać. Historia miłości, która nigdy nie umarła, ale i takiej która narodziła się dopiero po śmierci.
Przepięknie wykreowani bohaterowie sprawiłi że zatraciłam się w tej historii całkowicie.
Ewelinko czekam na kolejne, cudowne historię, które stworzysz❤️

Do debiutów podchodzę ostrożnie, ale nie negatywnie, ponieważ sama kiedyś debiutowałam jako autorka i pamiętam jak bardzo drżałam na samą informację o tym, że ktoś przeczytał moją książkę.

Powieści o podobnej tematyce trochę nam się w ostatnim czasie namnożyło, historie z wojną w tle stały się modne, ale ja chętnie czytam tego typu powieści.

Fabuła tej książki to połączenie dwóch historii. Jednej odnoszącej się do drugiej wojny światowej, a drugiej do współczesności.

Główną bohaterką jednej części jest młoda dziewczyna, pochodząca z bogatej i wpływowej rodziny, działająca w czasie wojny w konspiracji. Rodzina jednak niewiele wiedziała o młodości Michaliny, pseudonim Jarzębina, dopiero odnaleziony przez jej wnuczkę pamiętnik otworzył drzwi do przeszłości.

W części współczesnej poznajemy Emilię, kobietę prowadzącą pracownię konserwacji dzieł sztuki, zafascynowaną historią i wyglądem starych domów.

Biorąc do ręki tę lekturę spodziewałam się kolejnej powieści obyczajowej z historią w tle i ta książka jest tego typu, ale wczytując się w jej fabułę uznałam, że nie jest ona typową powieścią obyczajową, mamy w niej bowiem również ciekawy wątek kryminalny.

Książka jak już wspomniałam wcześniej jest debiutem i jak na debiut myślę, że autorka ma przed sobą dobrze zapowiadającą się przyszłość pisarską.

Powieść dzieje się na dwóch płaszczyznach c...

Już od dziecka miałam kajety, w których notowałam swoje myśli. Nie byłam w tym regularna, dawno już tego nie robiłam, ale mam jeden swój czerwony pamiętnik, przypadek? 😉

Przypadkowe odkrycie zapisków babci Emilii, sprawia, że ta poznaje swoją przodkinię na nowo, poznaje jej młodość, wielką miłość, z czym się mierzyła, a każdego dnia była wystawiona na niebezpieczeństwo. Otwierają się przed dziewczyną karty zupełnie nowej historii, pięknej, wzruszającej, ale też bardzo trudnej.

Po tę książkę sięgnęłam głównie ze względu na wątek sztuki, bowiem Emilia prowadzi galerię sztuki, pracownię konserwacji dzieł. Te tematy od zawsze mnie fascynują. Codzienne obcowanie z malarstwem, rzeźbą, czy rzemiosłem artystycznym to jakby podróżowanie do innych światów, bo każdy przedmiot, każde dzieło sztuk skrywa w sobie niezwykłe historie.
Podążałam za Emilią, towarzyszyłam jej w podróżach, spotkaniach z marszandami, chodziłam na wernisaże i aukcje. To było wspaniałe uczucie, a wszystko to przeplatała opowieść Jarzębiny.
Bardzo lubię kiedy w danej historii możemy przenosić się w czasie, tą drugą perspektywą czasową były okres II wojny światowej… Jarzębina w swoim pamiętniku opisywała swoje bolączki, swoją stratę, uczucie, swoje działania. Chłonęłam każde słowo i dumałam nad losem innych w tym czasie, nad tym czego musieli się wyrzec, co poświęcić, co ukryć przed innymi.

Ewelina Klimko poruszyła mnie tą historią, sprawiła, że poczułam ogromną wieź z bohatera...