Człowiek zwany ojcem

www.trans-atlantyk.pl „ Człowiek zwany ojcem ” jest historią spotkania dwóch mężczyzn w podobnym wieku. Jednym jest Kuba, Polak od wielu lat przebywający na emigracji i tylko okazjonalnie kontaktujący się z rodziną. Drugim jest Jakub, Czech, który również przez ostatnie lata uciekał przed wspomnieniami, żyjąc w Dublinie. Za sprawą przypadku rozpoczynają wspólną walkę o to aby pewnej jesiennej nocy przedostać się z jednej strony Irlandii na drugą. Obaj mają ten sam cel. Jadą na pogrzeby swoich ojców, które mają odbyć się następnego ranka w rodzinnym Cieszynie. Ich spotkanie i wspólna jazda to okazja do zrewidowania indywidualnych odczuć względem przeszłości. Dla każdego z nich będzie miało konkretne konsekwencje, a przekorny los będzie miał względem nich zupełnie inny plan, niż mogli sobie wyobrażać rozpoczynając podróż. Niepokorna obyczajowo i niepokojąca moralnie; z dreszczem kryminalnej emocji i niespodziewanymi zwrotami akcji. Niespokojna, drażniąca, a chwilami nieznośna względem określania relacji rodzinnych. Prowadząca czytelnika zagmatwaną ścieżką odkrywania nieprzyjemnych zakamarków samego siebie. Będzie czytana z przyjemnością przez wszystkich, którzy pragną przeżyć nocną podróż przez Irlandzkie pustkowia; zajrzeć głębiej w podstawy własnych relacji z rodziną, oraz odpowiedzieć sobie na pytanie: czy jestem tym kim chciałbym, czy może tym na kogo mnie wychowano. W książce czarny humor przeplata się z gorzkim śmiechem przez łzy.