Cytaty z książki "Czynownik. Opowieści"

“Czym jest czynownik?
Raczej kim. Wbrew pozorom jednak nie jest to przedmiot, ale określenie urzędnika wspinającego się po kolejnych szczeblach kariery - czyli czynach.”

“Rzęsiście oświetlone wejście przybrano zielonymi gałęziami, a po obu stronach bramy, zgodnie z tradycją teatrów ogródkowych, płonęły dwie wielkie pochodnie.”

“Według mojego doświadczenia wszyscy podejrzani kłamią. Wyobrażają sobie, że tak będzie dla nich lepiej. Jeśli są niewinni, to tylko utrudniają nam robotę i skutecznie sobie szkodzą.”

“Uważam, że kobieta ma w materii przyjemności cielesnych takie same prawa jak mężczyzna. Lubię moje ciało i rozkosz, którą ono dać mi może.”

“Czuł potrzebę opuszczenia teatru. Nie pasował mu ten świat dekoracji, w którym wszystko było udawane. Tylko nieboszczyk okazał się prawdziwy.”

“Nie przypominam sobie, żeby regulamin służby pozwalał na ściąganie śledczych z cyrkułów i samodzielne dochodzenia. Służba w policji to nie modna powieść.”

“Zaleski, wychodząc, napotkał zadowolone z siebie spojrzenie Malinowskiego, który niby przypadkiem wychylił się z gabinetu. Ta gnida musiała maczać paluchy w obsobaczeniu Andrzeja.”

“Zaś Pluta, przy całym szacunku dla starego prystawa, to kury szczać mógł prowadzać, a nie rozwiązywać sprawę bardziej skomplikowaną niż złapanie sprawcy, który jeszcze trzyma zakrwawioną siekierę i głośno krzyczy: "Zatłukłem cholerę!". Chyba że...”