U progu swej twórczości (1901) Staff pisał do któregoś ze swych przyjaciół: "Najpiękniejszym poematem jest życie, w miarę jak się je tworzy". I to pozostało motywem przewodnim jego osobistego życia i twórczości. Poezja Staffa głosiła filozofię radosnej pochwały życia i pogodnego spojrzenia nawet na smutek i zwątpienie. Jednym z nurtów tej twórczości było mistrzowskie ukazywanie przyrody w bogactwie jej zjawisk, towarzyszących człowiekowi w każdej chwili życia, krajobrazu polskiego, zmiennych barw pór roku.