Opinia na temat książki Do ostatniej kropli krwi

„…człowiek nigdy tego nie zrozumie, bo nikt nie może powiedzieć, dlaczego ukochane osoby umierają przedwcześnie. Po prostu trzeba nauczyć się z tym żyć. Dzień po dniu, jak ty. Godzina po godzinie. Minuta po minucie.”

Katie Maguire jest na kolejnym życiowym zakręcie. Graham Masterton niestety nie oszczędza swojej bohaterki i w każdej część boleśnie doświadcza. W poprzedniej musiała się zmierzyć ze śmiercią męża, w tej zmierza się z żałobą i kolejnymi problemami. Przestępczość na ulicach Cork nie daje odpocząć Pani nadkomisarz, kolejne problemy wychodzą na światło dzienne. Katie musi poradzić sobie nie tylko z problemami w życiu prywatnym, ale także z tymi w życiu zawodowym. Podoba mi się ten cykl powieści. W wolnej chwili zamierzam sięgnąć do początków historii nadkomisarz Maguire i śledzić jej ścieżkę kariery od samego początku. Wiele wątków jest przywoływanych właśnie z poprzednich części, nie jest to jednak zabieg, który męczy, a który przybliża nam bohatera. Dzięki temu staje się on dla nas kimś bliższym, bardziej znanym.

Czy książki tego autora w ogóle komuś trzeba przedstawiać? To moje drugie spotkanie z Panem Mastertonem i choć nie wszystkich ta część zachwyca, to mi się bardzo podobała. Akcja jest bardzo dynamiczna, fabuła idealnie się komponuje, a bohaterowie jak zwykle są charakterni i dobrze wykreowani. Ja dałam się porwać temu thrillerowi, a ta lekka nutka grozy i zaciekawienia nie opuszczała mnie do ostatniej strony… Czy ten autor zawsze tak kończy swoje powieści? Zrzucając kolejną bombę i pozostawiając czytelnika w niepewności?

Czytałam tę książkę w momencie, w którym przeżywałam i nadal przeżywam swoją żałobę. Główna bohaterka także się z nią zmagała. Być może dlatego właśnie taki cytat zapadł mi w pamięci. Uczę się nowej rzeczywistości. Dzień po dniu, godzina po godzinie, minuta po minucie…