Doll story

Wolfgang to jedyny syn, do tego chorowity. Matka zaaranżowała całe otoczenie piętnastolatka, aby czuł się jak najbezpieczniej we własnym domu. Prywatne lekcje, fryzjer, spełnianie zachcianek..
Jednak kiedy nastolatek czuje się całkowicie samotny w zbudowanej fortecy dowiaduje się o projekcie zwanym maskotka, w którym to do rodziny zostaje zatrudniony towarzysz, aby pomogą dzieciak w trudnych sytuacjach.
Po licznych prośbach chłopak wita się ze swoją maskotką...

Jest to wnikliwa lektura, w której nasze zachowanie, dążenie do idealizmu poprzez nasze dzieci nie skutkuje niczym dobrym. Przesadna opiekuńczość wiążąca się z dyktaturą i surowością.

Czytając książkę miałam wiele przemyśleń, jak hipokryzja, pozory, toksyczna relacja wpływa na dalszy los bohatera. W tej powieści każdy na siebie oddziaływał ukazując swoje oblicze i pokazując własne lęki..

Fabuła w wolnym i stopniowym tempie przedstawia życie rodzinne. Życie, które toczy się w najważniejszym miejscu dla każdej rodziny. Dom. Jednocześnie bezpieczna przystań, ale i więzienie.

Obraz rodziny, w której każdy domownik jest samotny, a otaczanie się bliskimi nie zawsze łączy się z uczuciem przynależności czy odczuwania miłości i bliskości..
Często zdarza się tak, że kiedy w końcu otrzymujemy 'to' długo wyczekiwane, nie zawsze okazuje się dla nas dobre.

„Doll story” to najnowsza powieść Michała Pawła Urbaniaka, która właśnie dziś ma premierę.

To książka, która od pierwszych stron zaskakuje, intryguje, niepokoi i uwiera… bo tematów do refleksji mamy tu wiele… bo przedstawiony świat budzi lęk… bo otrzymujemy mocny obraz relacji międzyludzkich.

Historia skupia się na losach jednej rodziny, jej relacjach, zawiedzionych ambicjach i atmosferze permanentnej walki ze wszystkimi i o wszystko. Matka, ojciec i chorowity syn… aktorzy odgrywający swe życie w smutnym teatrze utartych schematów. Codzienne rytuały potęgujące frustrację i poczucie osamotnienia w walce o kolejny dzień. Dzień, który nie przynosił zmiany, odzierał z kolejnego strzępka nadziei. Ładny dom stopniowo przemieniający się w złotą klatkę dla Wolfganga. „Nienawidził tego domu. (…) Ten sam pokój. Te same meble, kolor ścian, tablice pełne nieustępliwych faktów. Całe jego życie, przeszłe, przyszłe, obecne. Nienawidził go!”

Szare życie zmienia się wraz z przybyciem Maskotki. Płatny towarzysz chorowitego chłopca ma nie tylko być przyszywanym przyjacielem… ma również zasklepić pęknięcia w rodzinie… nadać błysku towarzyskiego rodzinie… uciszyć rodzicielskie sumienie.

Wolfgang „niczego tak bardzo nie pragnął jak Maskotki! Ktoś miał wreszcie do niego należeć, zaprzyjaźnić się z nim, zająć mu czas, wypełnić tę coraz bardziej dokuczliwą lukę!”

Czy można kupić przyjaźń?

...

Wolfgang Rajchert to jedynak, którego życie tyczy się tylko i wyłącznie w czterech ścianach jego rodzinnego domu, co jest w dużej części skutkiem sporych problemów ze zdrowiem. Chłopak nie bez powodu czuje się przez to bardzo samotny. Pewnego dnia zupełnie przypadkiem dowiaduje się o nowym projekcie społecznym, który może mu zagwarantować tak wyczekiwane towarzystwo drugiej osoby. Chcąc mieć prawdziwego przyjaciela lub brata, którego zawsze pragnął nakłania rodziców do wzięcia pod ich dach Mariusza- żywej maskotki. Konsekwencji tego nikt z nich nie jest w stanie przewidzieć. Niestety…

Przejmująca, refleksyjna, momentami brutalna i bezpardonowa- właśnie taka jest książka „Doll story”, w której Michał Paweł Urbaniak z wielką gracją obnaża słabości człowieka, jego wady, zakłamanie i hipokryzję wciągając przy tym czytelnika w skomplikowaną sieć toksycznych i bardzo skomplikowanych relacji. Wszystko to okraszone jest miłym dla oka stylem autora, w którym nie brakuje pięknej i poprawnej polszczyzny, pomimo pojawiających się wulgaryzmów.

„Doll story” to fenomenalnie napisana książka, która zaprzecza wszelkim schematom czy też stereotypom. Urbaniak pokazuje, że relacje między ludzkie nigdy nie są tak oczywiste i jednoznaczne, jakich byśmy oczekiwali- wszak każdy z nas ma inne wartości i cele, którym się kieruje, a te rzadko są zsynchronizowane z drugim człowiekiem, nawet tym najbliższym naszemu sercu. Tutaj nic nie jest czarne czy też białe, tutaj zło i dobro z...