Domek dla lalelk

Dla mnie to kryminalne cacko. Może poziomem troszkę poniżej mojego ukochanego „Dochodzenia” (tego samego autora zresztą), ale tylko ciut. Kryminalno - polityczna intryga, co bardzo lubię. Amsterdam, ze swoim specyficznym klimatem, dzielnicą Czerwonych Latarni, radą miejską, surinamskimi gangami, burmistrzem, pedofilią, z mostami, kamienicami i głębokimi jak studnia podwórkami.
Charyzmatyczny śledczy - Pieter Vos, wykolejeniec, mieszkający na łodzi zacumowanej w amsterdamskich kanałach, który nie może się otrząsnąć po śmierci córki. Współpracuje, a właściwie zostaje mentorem dla młodej policjantki i tak wspólnie starają się rozwiązać nową sprawę. Niby to wszystko już było, niby jest w powieści sporo znanych i powtarzalnych motywów, ale podane są inaczej i wcale mnie to nie razi. Doceniam, iż autor tak pokierował fabułą, że oprócz zagadki kryminalnej, książka niesie z sobą uniwersalne wartości i stawia różne etyczne pytania do rozstrzygnięcia we własnym sumieniu. Czyli to mądry, zmuszający do refleksji kryminał, a nie sensacyjna wydmuszka. Jeszcze niedawno szukałam nowej serii kryminalnej, z którą się zwiążę. I proszę, znalazła się.
A tytułowy domek dla lalek? Spotkałam już taki w „Miniaturzystce”. Trochę złowieszczy w klimacie, ale istnieje naprawdę, jako jeden z trzech na świecie. Stoi sobie w amsterdamskim muzeum, pobudza wyobraźnię, daje się oglądać głównemu bohaterowi, który gapi się weń godzinami. Kiedyś dał się popodziwiać i mnie.