Opinia na temat książki Duma i uprzedzenie

Jako miłośniczka fantasy, kryminałów i generalnie literatury grozy, gdzie krew się leje, bohaterowie przemawiają w języku ekipy budowlanej pana Zenka, a trup gęsto pokrywa fabułę książki, zawsze spoglądałam na mamę, która uwielbiała tą pozycję. Jednego razu usiadłam z nią z butelką wina (dobra nie skończyło się na jednej), a z telewizora spoglądał na nas Colin Firth jako Pan Darcy. Stwierdziłam po kilku kieliszkach, że to nawet nawet, toteż kilka dni później, gdy opary alkoholowe zniknęły z mojego organizmu, sięgnęłam po książkę.

I przepadłam.

Wyjątkowo bez trupów, litrów krwi i mocnego języka, ale za to z intrygami, skandalami obyczajowymi oraz wzgardą otuloną pięknymi słowami. Podobała mi się rodzina Bennetów, podobało mi się to, jak kiedyś trzymano nerwy na wodzy, chociaż wewnętrznie wszystko się w człowieku gotowało, Jane - przesadnie romantyczna, Elżbieta - uparta, Mary , Kate i Lidia - takie kolokwialnie mówiąc głupkowate, ale nader wszystko podobała mi się Pani Bennet - taka zupełnie groteskowa osoba, która zmienia zdanie w zależności jak wiatr zawieje.

Fabuła powieści jest lekka, łatwa, przyjemna. Czyta się szybko, pochłania strona po stronie. I jest to jedyna pozycja z gatunku romansów, czy literatury kobiecej, który mi się spodobał na tyle, że co jakiś czas do niego wracam. Inne powieście pani Austen mnie nie porwały, jak właśnie ta. Dlatego też zastanawiam się, co w niej jest takiego, co przyciąga mnie ku niej przynajmniej raz do roku....

Pewnie Pan Darcy ;)