Dywersja i sabotaż. Polskie działania specjalne 1918-1939

Niekonwencjonalne formy prowadzenia wojen i walki zbrojnej znane były już w starożytności. Dwudziesty wiek to liczne działania nieregularne w formie partyzantki prowadzonej w II wojnie światowej przeciwko okupacyjnym wojskom niemieckim, a po zakończeniu tej wojny jako jedna z podstawowych form walki narodów kolonialnych i znajdujących się pod obcym panowaniem, pozwalająca im wybić się na niepodległość. Polskie działania specjalne okresu międzywojennego, traktowane współcześnie jako mieszczące się w teorii wojny hybrydowej, są szczególnie interesujące nawet w skali Europy i obejmowały nie tylko rozważania teoretyczne, przygotowywanie struktur organizacyjnych czy szkolenie, ale też sprawdzane były praktycznie w toku prowadzonych dużych operacji. W publikacji między innymi: • Polskie działania specjalne podczas wojny polsko-rosyjskiej 1919–1920 roku • Działalność Ekspozytury nr 2 • Specyfika działań przeciwko Litwie • Planowanie działań specjalnych na obszarze Wolnego Miasta Gdańska • Przygotowania do akcji specjalnych na wypadek wojny z Niemcami • Akcja Łom – działania specjalne na Zaolziu i Rusi Zakarpackiej • Miejsce Związku Strzeleckiego w działaniach dywersyjnych na wypadek wojny