Opinia na temat książki Dziewczyna mojego brata

Nie wiem jak odebrałabym tę książkę w innych warunkach, ale jako zakończenie nie ma o ukrywać bardzo ciężkiego i paskudnego tygodnia w pracy, była świetna. Zupełnie nie angażująca, podająca wszystko na talerzu, bez zbędnych ceregieli pozwalająca bohaterom kierować się instynktem i potrzebami. Co może być w tym złego?
Ano jednak coś może, bo ogólny przekaz, ujęcie bohaterów sprawiło, że w sumie nawet ich nie polubiłam. I nawet Jansena nie czepiałabym się tak bardzo, ale Em jak dla mnie to porażka. Lubię lubić swoich bohaterów, ale Emery wymykała się moim w sumie niewygórowanym oczekiwaniom. Jansen w końcówce jakby przejął sposób myślenia od swojej połówki i też wypadł raczej słabiej niż lepiej.
Ogólnie, jak na mój nastrój i zapotrzebowania na odprężenie, Dziewczyna mojego brata to książka na średnim poziomie, choć czytało się raczej dobrze. Być może większość scen erotycznych ominęłam wzrokiem bo nie ukrywam, że to raczej nie mój sposób na opisywanie uczuć i emocji między bohaterami. Ot, wydały mi się bardzo bezosobowe, bardzo wulgarne w sumie niewiele mające wspólnego z miłością.
Zdecydowanie na plus jest mnogość postaci, szalona rodzina, o której dowiemy się w kolejnych częściach, koleżanki Em i jej rodzina. W sumie było kilka bardzo ciepłych momentów, przyjemnych i rozgrzewających. Te dwa elementy, to jak dla mnie najsilniejsze atuty tej książki.
Dziewczyna mojego brata to historia do odpoczynku, pokręcenia głową nad bohaterami, nad ich infantylizmem.
Jako, że biblioteka zaopatrzyła mnie w trzy części cyklu, zajrzę do kolejnej choć podejrzewam, że może być podobnie.