Znak z góry

“To do­me­na świę­tych. Praw­do­po­dob­nie jest już na tyle zjed­no­czo­na z Bo­giem, że jedną nogą tkwi w nie­bie. Takim oso­bom Stwór­ca po­zwa­la cza­sem zaj­rzeć do swo­je­go no­tat­ni­ka.”

“– Istot­nie, wy­pra­co­wa­li­śmy po­rzą­dek, ale ludz­ki. Taki, który lu­bi­my, znamy, z któ­rym do­brze się czu­je­my. Bóg, o zgro­zo, po la­tach mil­cze­nia mógł­by zo­stać po­trak­to­wa­ny jak in­truz, bo przy­cho­dzi ten ład za­chwiać. I to przy­cho­dzi do swo­ich....
– Któ­rzy go nie po­zna­ją”

“O iro­nio… Je­stem od­po­wie­dzial­ny za nad­zo­ro­wa­nie tego jed­ne­go ob­sza­ru – i ten jeden mu­siał aku­rat stać się pro­ble­ma­tycz­ny.”