Opinia na temat książki Dziewczyny wodza

 To prawda, że książka robi wrażenie. Młode Niemki, mniej lub bardziej zafascynowane Hitlerem i jego polityką, dają się wciągnąć w machinę która nieuchronnie zaprowadzi je ku zagładzie. Jeszcze tego nie wiedzą korzystając z uroków nowego ciekawego życia. Obozy w lesie nad jeziorem, sportowa rywalizacja, praca dla ojczyzny... Uczą je, że są wybranym narodem i niestety daje się to wyczuć w ich wypowiedziach nawet u schyłku życia kilkadziesiąt lat po wojnie. Przedstawiają się jako ofiary nazistowskiego systemu, fanatycznych wychowawców, a potem wojny i radzieckich żołnierzy. Jednocześnie autor wspomina postać Sophie Scholl, która miała być dowodem, że przecież nie wszyscy byli źli. To jak to jest?? Winni są wszyscy dookoła, a jednak znalazła się wśród nich Sophie Scholl wykorzystująca własny umysł, obserwacje otoczenia oraz sumienie i potrafiła przeciwstawić się systemowi i oddać życie za swoje poglądy?
 Również rozdział o obronie Berlina pokazuje jak punkt widzenia uzależniony jest od punktu siedzenia. Przygotowane do prowadzenia wojny "partyzanckiej" są gotowe oddać życie za przegraną sprawę. Uczciwie strzelają do wrogów niszczących ich ojczyznę jednak gdy żołnierze strzelają do nich są zwykłymi bestiami. Przecież po zabiciu trzech Rosjan rzuciła broń i powiedziała, że się poddaje, a jednak ją zabili. 
 Książka napisana bardzo ciekawie. Pokazuje życie młodych Niemek od politycznych początków Hitlera, aż do jego upadku. Narracja autora przeplata się z relacjami bohaterek. Kontrowersyjne tematy są poruszane w sposób delikatny albo pomijane. Nikt nic nie wiedział, o niczym nikt nie opowiadał. Liczył się tylko Hitler i miłość do ojczyzny. I to sławne usprawiedliwienie sumienia "nikogo nie zabiłam, nikogo nie skrzywdziłam i nikogo nie prześladowałam..." Warto poznać spojrzenie aryjskich kobiet na nazizm i wojnę.