Opinia na temat książki Dziewczyny z Dubaju

Po tym jak dwa lata temu przeczytałam reportaż Piotra Krysiaka Diler gwiazd, stwierdziłam, że definitywnie odpuszczę sobie jego reportaże, bo poza chwytliwym tematem niczego więcej tam nie znajdę. Ale jakiś czas temu obejrzałam film Dziewczyny z Dubaju i pomyślałam, że jednak fajnie byłoby skonfrontować ekranizację z papierową wersją. Książka w dużej mierze składa się z przekopiowanych rozmów na komunikatorze, wymian e-mailowych, które zdają egzamin w prokuraturze, ale dla czytelnika to niepotrzebny zapychacz, nic nie wnoszący do sprawy. Tak jak przy Dilerze gwiazd, towarzyszy mi poczucie braku wykonania rzetelnej roboty. Dojście do akt to dopiero połowa roboty. Publikację poniekąd ratują wywiady z bohaterkami afery. Tylko szkoda, że te rozmowy przypominają spotkania przy kawie i rozmowę o pogodzie, a nie o jednej z większej afer w show-biznesie. Jeżeli o mnie chodzi, nie jestem w stanie dojść do tego, kim są bohaterki reportażu. Wybiorcze cechy określające daną panią niczego mi nie mówią. Dopóki nikt nie zacznie rzucać nazwiskami, będę żyła w głębokiej niewiedzy. Ode mnie 4/10