Jeśli szukacie lektury, na której możecie dobrze się bawić, to ta na pewno się do tego nadaje. Ja osobiście miło spędziłam przy niej czas.
Już na początku natrafiamy na ciekawy zabieg, na przykład "W rolach głównych", który objaśnia kim są poszczególne postacie. Na początku może być trudno zapamiętać wszystkie informacje, ale im dalej zagłębiamy się w lekturę, tym bardziej wszystko staje się dla nas jasne. Może to robić nam za pewnego rodzaju ściągę.
Czytając tę pozycję, czułam, że autorka korzysta z dobroci języka. Tworzy z niego coś o wiele ciekawszego niż proste słowa, w prosty sposób przekazujące informacje. Przykładowo "krochmaliła". Nie jest to ciągle, oczywiście, więc nie sprawia to później problemu z czytaniem i dowiadywaniem się o przygodach bohaterów. Możemy śmiało zagłębić się w fabułę bez konieczności wyszukiwania znaczeń niektórych słów.
Spotykamy się z ciekawie wykreowanymi postaciami, które czytelnik aż chce poznać. Tak samo jak historię i tytułowe kołatki. Dodatkowo, już na stronie 38 poczułam szybsze bicie serca i zaczęłam gdybać. Dopiero początek, a mnie zaciekawił.
Rozdziały mają różną długość, począwszy od jednych długich po bardzo krótkie. To wcale mi nie przeszkadzało, a to dlaczego? Każdy z tych rozdziałów miał swój cel, był sensowny. Ich obfitość pozwalała również na chwilę odpoczynku, nie martwiąc się, że po powrocie do lektury zgubimy wątek. Dawało nam to chwilę "wytchnienia" i posegregowania myśli. Chociaż przyznam, że na początku potrafiłam się nieco pogubić.
Są postacie, o których chciałam się więcej dowiedzieć. Przykładowo o Petrusie. Od samej informacji o jego wypadku byłam zainteresowana wszystkimi okolicznościami tego zdarzenia. Podobnie ciekawiącymi postaciami byli również Lula i Gabryś, wyraziście wykreowani bohaterowie.
To udany debiut, który nawet nie wygląda na debiut. Zanim miałam szansę o tym usłyszeć, byłam święcie przekonana, że to już kolejna z książek autorki. Historia potrafiła wciągnąć, a styl pisania umilał czytanie.
Książka zalicza się do grupy "historia - zagadki - Niemcy - artefakty". Komedia kryminalna, o której tak szybko nie zapomnę. Natomiast końcówka była jak trzęsienie ziemi, wyczuwając nutę grozy. To, co wydarzyło się na stronach 300 i 301, utrzymało mnie w napięciu, i pędziłam z czytaniem jak najszybciej, żeby dowiedzieć się, co dalej.
To lektura na czas, kiedy nie macie przy sobie żadnych rozpraszaczy. Warto się skupić już od samego początku, bo pojawia się sporo rzeczy do zrozumienia czy przyswojenia. Oczywiście wielu osobom może to nie przypaść do gustu, ale mi jak najbardziej odpowiadała ta historia. Po prostu musiałam usiąść na spokojnie i pozwolić się wciągnąć w tekst.
Muszę pochwalić również wygląd i prezentację książki od środka. Jest przyjemna dla oka, tekst jest czytelny, a na dodatek każdy rozdział został oprawiony grafiką tytułowej kołatki.
/5c323b5d743347439d0d1853e49a9e16/n/dziewiec-kolatek-troya)
