EAT, PRAY, LOVE

Temat sam w sobie, jest jak temat, kwestia gustu, ale to, co z nim autorka zrobiła, to jakiś strumień świadomości. Chodzi mi o to, że nie ma w tym myśli przewodniej. Po kolei jakieś myśli, ludzie, jakie leki bierze pani, jak kupowała książkę, co ją zdziwiło we Włoszech. Kompletny groch z kapustą.
Książka podzielona jest na 3 części: w części 'jedz' nie ma jedzenia - jakiś czosnek tylko zauważyłam, w części 'módl się' - joga, która chyba modlitwą nie jest, a jeśli jest, to do jakiego boga, bo pani chyba się wszystko rozmyło. W części 'kochaj' - przepraszam, ale nie nadążyłam za tokiem myśli narratorki, jest Richard z Teksasu, jedyna osoba w książce, która ma odwagę iść za swoimi pragnieniami.
Książka to pomyłka, zmarnowany pomysł.Taki Cohelo żeński.

Książka wydana w formie pamiętnika pt. ''Jedz, módl się, kochaj '' autorstwa Pani Elizabeth Gilbert wywołała ona we mnie zainteresowanie ze względu na podjęte przez nią podróże do tych miejsc, których niedane mi było poznać i dotknąć z bliska.

Niestety tym razem autorka nie spełniła moich oczekiwań, gdyż podjęta w niej główna tematyka nie powinna ujrzeć światła dziennego według mnie, gdyż następowało ciągłe niezdecydowanie się na nią.

Męcząca była dla mnie również ciągła krytyka ze strony autorki, która mówiła o niej otwarcie i nie kryła się z tym.

Zawiodłam, się szczerze powiedziawszy na tej książce, gdyż sądziłam, że odnajdę w niej coś takiego, co mogłoby przykuć moją uwagę.

Jedynym plusem w tym pamiętniku są zamieszczone krótkie rozdziały, które dotyczą jedynie opisów przykładów z życia codziennego.

Zabrakło mi występującej wyrazistości wśród głównej postaci, którą tak lubię poznawać na wszelkiego rodzaju sposoby.

Książkę tę polecam przeczytać tym osobom, które poszukują odkryć siebie na nowo w podróży do obcego na ten moment celu nowego i nieznajomego miejsca podróży.