/o-1244291/n/echa-kompletna-historia-pink-floyd)
Pink Floyd - zespół, który rozpoczynał karierę w połowie lat sześćdziesiątych od występów w maleńkich salkach kościelnych - stał się rockową legendą, sprzedającą miliony płyt i koncertującą na największych stadionach.
Ta wspaniała książka jest poświęcona całej karierze grupy i ukazała się w 40. rocznicę wydania przez nią pierwszej płyty. Zawiera monograficzny opis kariery całego zespołu i jego poszczególnych członków od czasów sprzed Pink Floyd w roku 1962 do chwili obecnej.
Echa, po raz pierwszy w historii, zawierają starannie opracowaną listę wszystkich koncertów Pink Floyd i poszczególnych członków zespołu, zestawy granych na koncertach utworów, występy w radiu i telewizji oraz pełną dyskografię angielską i amerykańską.
W książce znalazły się rzadkie i nigdy wcześniej nie publikowane fotografie zespołu, a także graficzne pamiątki, w tym plakaty, reklamy, ulotki i bilety z każdego okresu działalności zespołu. Echa to najbardziej wyczerpująca książka o Pink Floyd, jaka kiedykolwiek ukazała się drukiem.
Glenn Povey był założycielem powszechnie szanowanego fanzinu Pink Floyd "Brain Damage", który redagował w latach 1985-1993.
Odpowiadał za początek kariery Australian Pink Floyd Show - zespołu, którym kierował przez dwa lata po jego angielskim debiucie na pierwszym Międzynarodowym Zjeździe Fanów Pink Floyd, wydarzeniu zorganizowanym w roku 1993 w Wembley Stadium Conference Centre.
Od tamtej pory Glenn Povey pracował w przemyśle muzycznym jako agent i promotor wielu artystów i zespołów, w tym m.in.: The Electric Prunes, Caravan, Hawkwind, Hugh Conrwell, Gong, Magma, Ozric Tentacles, Porcupine Tree, The Pretty Things i The Seeds. Był także promotorem festiwalu rockowego Canterbury Fayre, na którym w czwartym i ostatnim roku istnienia wystąpił Roy Harper i Robert Plant.
W roku 2002 z powodzeniem reaktywował karierę legendarnej ikony rocka Arthura Lee i, jako jego menadżer, odbył światową, trwającą trzy lata trasę z zespołem Arthura, Love.
Jest nieuleczalnym fanem Pink Floyd, o których napisał dwie książki. Pierwszą była Pink Floyd: In The Flesh wydana w roku 1997. Pisał o zespole w różnorodnych pismach muzycznych, w tym "Mojo" i "Record Collector".
Ta wspaniała książka jest poświęcona całej karierze grupy i ukazała się w 40. rocznicę wydania przez nią pierwszej płyty. Zawiera monograficzny opis kariery całego zespołu i jego poszczególnych członków od czasów sprzed Pink Floyd w roku 1962 do chwili obecnej.
Echa, po raz pierwszy w historii, zawierają starannie opracowaną listę wszystkich koncertów Pink Floyd i poszczególnych członków zespołu, zestawy granych na koncertach utworów, występy w radiu i telewizji oraz pełną dyskografię angielską i amerykańską.
W książce znalazły się rzadkie i nigdy wcześniej nie publikowane fotografie zespołu, a także graficzne pamiątki, w tym plakaty, reklamy, ulotki i bilety z każdego okresu działalności zespołu. Echa to najbardziej wyczerpująca książka o Pink Floyd, jaka kiedykolwiek ukazała się drukiem.
Glenn Povey był założycielem powszechnie szanowanego fanzinu Pink Floyd "Brain Damage", który redagował w latach 1985-1993.
Odpowiadał za początek kariery Australian Pink Floyd Show - zespołu, którym kierował przez dwa lata po jego angielskim debiucie na pierwszym Międzynarodowym Zjeździe Fanów Pink Floyd, wydarzeniu zorganizowanym w roku 1993 w Wembley Stadium Conference Centre.
Od tamtej pory Glenn Povey pracował w przemyśle muzycznym jako agent i promotor wielu artystów i zespołów, w tym m.in.: The Electric Prunes, Caravan, Hawkwind, Hugh Conrwell, Gong, Magma, Ozric Tentacles, Porcupine Tree, The Pretty Things i The Seeds. Był także promotorem festiwalu rockowego Canterbury Fayre, na którym w czwartym i ostatnim roku istnienia wystąpił Roy Harper i Robert Plant.
W roku 2002 z powodzeniem reaktywował karierę legendarnej ikony rocka Arthura Lee i, jako jego menadżer, odbył światową, trwającą trzy lata trasę z zespołem Arthura, Love.
Jest nieuleczalnym fanem Pink Floyd, o których napisał dwie książki. Pierwszą była Pink Floyd: In The Flesh wydana w roku 1997. Pisał o zespole w różnorodnych pismach muzycznych, w tym "Mojo" i "Record Collector".
