Opinia na temat książki Efekt Lucyfera. Dlaczego dobrzy ludzie czynią zło?

O SPE usłyszałam po raz pierwszy na zajęciach z psychologii klinicznej. Później obejrzałam film „Cicha furia. Stanfordzki Eksperyment Więzienny”, a teraz przyszedł w końcu czas na książkę. Pierwsze wrażenia po lekturze są trochę mieszane. Niby spodziewałam się jeszcze bardziej naukowego języka i nudnych psychologicznych opisów mało strawnych dla laika, a jednak książka po kilkudziesięciu stronach zaczynała męczyć i przez to czytałam ją naprawdę długo.

Sam eksperyment opisany jest bardzo dobrze, możemy dokładnie prześledzić jego przebieg i zobaczyć (mam nadzieję, że bez przypudrowywania) jak uczestnicy wchodzili w swoje role więźnia/strażnika i jakie były tego konsekwencje.
Oczywiście w książce pojawiły się nawiązania do Holokaustu czy "Władcy much" Goldinga, poza tym jednak autor przytacza kilka innych eksperymentów i wydarzeń, które mnie zaciekawiły i chętnie zapoznam się z ich szczegółami (szczególnie „Trzecia fala” Rona Jonesa, o której gdzieś coś słyszałam, ale nigdy nie zgłębiłam tematu).
Wnioski z eksperymentu aż proszą się o potwierdzenie kolejnym takim wydarzeniem, ale na to raczej nikt już nie uzyska zgody. W głowie również kołacze się pytanie: co ja bym zrobił/zrobiła w takiej sytuacji? Czy potrafiłabym pozostać sobą, czy pod wpływem otoczenia zaszłaby we mnie tak ogromna zmiana, jak w uczestnikach.
Jedyne co mnie trochę irytowało i w książce, i w filmie, to postawa Zimbardo gdy odpowiadał na pytanie, czy ten eksperyment był nieetyczny. Czasami odnosiłam wrażenie, że był dumny z tego, że SPE okazał się tak nieetyczny, a jego przyznanie do winy i przeprosiny były strasznie sztuczne. Ale to tylko moje zdanie.

Na koniec dodam, że książka nie jest aż tak ciekawa, na jaką się zapowiada.