Cytaty z książki "El año del diluvio"

“Zmierzył zakonnicę wzrokiem, chcąc ją przestraszyć: był z natury uprzejmy, ale nie wątpił, że nasłucha się westchnień, zająkliwego mamrotania i narzekań, i ta perspektywa go irytowała. ”

“Chyba nie jest taka młoda, na jaką wygląda, skoro została przeoryszą wspólnoty zakonnej, pomyślał, i nie taka głupia, za jaką chce uchodzić: ot, dwulicowość i tyle. ”

“Problem starych ludzi to sprawa poważna i coraz bardziej alarmująca, mówiła zakonnica, jeszcze niedawno starcami zajmowały się rodziny, dziadkowie mieszkali razem ze swoimi dorosłymi dziećmi i wnukami, a teraz to się skończyło. ”

“Starcy to duży kłopot, toteż rodziny, co jest rzeczą smutną, próbują się od tego kłopotu uwolnić. ”

“Dzisiaj młodzi idą do pracy w miastach, wyjeżdżają też za granicę i nie mogą zabierać ze sobą starych, a choćby nawet mogli i chcieli, to gdzie by ich umieścili? ”

“To pewnie jeden z tych przygłupków, których nigdy nie brak w wielkich majątkach, pomyślała mniszka, zajmują się wszelkimi pomocniczymi robotami, są bardzo oddani i pracowici, ale nigdy nie można na nich polegać. ”

“Psy tymczasem spełniały swój obowiązek ze zwykłą zajadłością; szczekamy, skaczemy i dajemy do zrozumienia, że aby zapracować na życie, możemy także gryźć, zdawały się mówić. ”

“Każę siostrze przynieść lemoniady, powiedział dziedzic, i zanim zdążyła zaprotestować, dodał: Napoić spragnionego to miłosierny uczynek, niech mi siostra nie przeszkadza w spełnianiu go. ”