Ermitaż. Sankt Petersburg

Za panowania Katarzyny II Wielkiej (1729-1796), trwającego trzydzieści cztery lata, nastąpił niebywały rozkwit zbiorów cesarskich w Rosji, które stały się zalążkiem obecnego Ermitażu. W latach 80. XVIII w. książę de Linge, wojskowy i dyplomata, pisząc o wysokim, szlachetnym czole carowej, stwierdził, że „było na nim miejsce dla wielu rzeczy”. Istotnie, Katarzyna była pochłonięta myślami o sztuce, którą tuż po objęciu tronu umiejętnie wykorzystywała jako narzędzie władzy i autorytetu politycznego.