Fangirl

Będzie raczej chaotycznie i nieskładnie, ale jakoś nie do końca umiem poukładać myśli w sprawie tej książki.
- Dostałam tę książkę jako przykład książki, która mnie nie zdołuje.
- Racja, nie zdołowała.
- Treści wcześniej nie znałam, choć pozytywne opinie słyszałam (i o książce i o autorce) nie raz.
- Jakkolwiek dziwnie by to zabrzmiało, dużym atutem tej książki są braki.
- Nie ma tutaj nabuzowanych testosteronem męskich obiektów westchnień, któremu nastoletnie ciała niekoniecznie dziewicze kładą się u stóp. Nie ma dziewczyn, którym zabrakło mózgu, a ich życie koncentruje się wokół poszukiwań i pościgów. Nie ma seksu co akurat nie zawsze jest plusem, ale w tym wypadku dziwnie znakomicie pasuje do historii. Nie ma przewijających się przez różne ciała bohaterów potrzeb, których zaspokojenie zaburza funkcjonowanie również psychiczne (w sumie głownie psychiczne).
- Tego nie ma. I w sumie, aż chciało by się zapytać czy to rzeczywiście YA? W sumie nie do tego jesteśmy przyzwyczajone (nie mówię o wyjątkach potwierdzających regułę).
- Co czytelnik dostaje w zamian?
- I nie, nie dokonam gloryfikacji, bo nadal trzeba pamiętać, że to książka dla młodzieży i jako taka powinna zostać oceniona. A jeśli komuś ta młodzieżowość przeszkadza, to powinien zmienić książkę.
- A więc co mamy?
- Na pierwszy rzut oka banalną historię bliźniaczek, które jadą w świat po naukę. Każda inna, każda z innymi potrzebami i oczekiwaniami. Z innym bagażem na barkach. Rozdz...

Jestem na tak.
Bardzo, bardzo na tak.
To jedna z tych książek, które czytając żałuję, że nie wyszła gdy byłam w wieku docelowym dla niej. Teraz owszem doceniam, ale jeszcze 10 lat temu tak bardzo brakowało mi czegoś takiego jak Fangirl.
Sama jestem Fangirl. To mi zostało.

Fangirl to książka dla każdego kto kiedykolwiek był tak bardzo zakochany w jakimś kanonie, że przekopywał fandom by jeszcze chwilę pobyć z ukochanymi bohaterami.
Sama jestem totalnie Potterhead i Cather to moja bratnia dusza. To ja minus pisanie fanfików ;) bo do pisania nigdy się nie nadawałam.

Simon Snow to ogromna analogia do Pottera, cały ten szał, gadżety, cały fandom i masa fanowskiej twórczości, oczekiwanie na kolejną, ostatnią już książkę i pisanie czy wymyślanie jej alternatywnego zakończenia. Elementy w powieści, w tych fragmentach, które jest dane nam poznać, też budzą skojarzenia z Harrym, ale wiedząc, że to celowy zabieg wcale się nie irytowałam. Swoją drogą chętnie przeczytałabym te książki o Snowie ;) wiem, że Rowell napisała też ten FF który w jej powieści tworzy Cath. Pewnie po niego sięgnę ;)

Cather polubiłam nie tylko ze względu na bycie taką zakręconą fanką. Jest urocza i taka prawdziwa w całym tym izolowaniu, w trudzie odnalezienia się w kompletnie nowej sytuacji wśród obcych ludzi, mając fobię społeczną.
Podpatrywanie jej jak sobie radzi, jak troszczy się o siostrę, jak zmienia się jej relacja z bliźniaczką, jak rodzi się przyjaźń z inną...

Wszyscy zachwycają się tą książką, więc i ja postanowiłam po nią sięgnąć. I nie zawiodłam się! Po pierwsze jest w całości zachowana w tym samym lekkim klimacie, zatem czytanie jej to sama przyjemność. Co prawda momentami akcja jest lekko monotonna, lecz zaraz autorka przedstawia nam wydarzenie, zmieniające akcję o 180 stopni. Fabuła, mimo iż wydaje się schematyczna ma w sobie pewne wyjątkowe akcenty, dzięki którym zatopiłam się w tej historii i nawet nie chciałam wychodzić z pokoju. Ogromnie polubiłam bohaterów, wydawali się oni bowiem bardzo naturalni i stali mi się bardzo bliscy. Szczególnie spodobała mi się postać Leviego. Jego niesamowite podejście do życia i niepohamowany optymizm wywoływał u mnie zawsze wielki uśmiech na twarzy. Humoru dostarczały również rozmowy bohaterów. Jako że są oni moimi rówieśnikami, łatwo było wbić się w klimat ich życia oraz problemy, jakie piętrzyły się każdego dnia. Pomimo ogólnej idylliczności książki, była ona momentami trzymająca w napięciu, co spowodowało świetną mieszankę. Jednym łowem gorąco polecam na chwile rozluźnienia po meczącym dniu. A że szkoła już niedługo, to przyda się taki sposób na odstresowanie i zrelaksowanie. :)

Chyba każdy z moli książkowych czyta fanfiki. I chyba każdy znalazł ten jeden, jedyny wyjątkowy. I uwaga: ktoś musi pisać te dzieła. Tym kimś może być Cath. Głowna bohaterka "Fangirl" to nastolatka zakochana w młodym czarodzieju i jego wampirzym wrogu opowiadająca ich historię na swój własny sposób. Do tego ma masę fanów, siostrę bliźniaczkę, trochę problemów emocjonalnych i zaczyna college.

I każdy z może znaleźć trochę swoich cech z Cath( ja coś znalazłam). Łatwo się z nią utożsamiać, przeżywać jej problemy i angażować w zawirowania miłosne. Autorka po raz kolejny stworzyła całkiem dobrą powieść młodzieżową, która porusza niezwykle istotne, a wydawać się może prozaiczne problemy.

Znów, nie można się oderwać od tej historii i choć zakończenie można poznać mniej więcej w połowie, ciekawsze są zmiany zachodzące w bohaterce. To ona jest całą osią..
Talentem Rainbow Rowell są nie niebanalne opowieści, a bohaterowie tak ludzcy, że aż znajomi.

Polecam.

Po przeczytaniu cudownej "Eleonory i Parka" z wielką chęcią sięgnęłam po kolejną kśiążkę autorki. Niestety. Nie jest ani oryginalna ani wciągająca. A fanfik to kopia Pottera. Wielka szkoda, że Rowell nie powtórzyła sukcesu na miarę "Eleonory i Parka".

Zdecydowanie lepsza książka niż "Eleonora i Park", która była dla mnie lekką pomyłką. Czytało się lekko i przyjemnie, a pomysł na główną bohaterkę był całkiem ciekawy.