Fashionistki zrzucają czadory. Moje odkrywanie Iranu

Przeczytałam niedawno „Tajemnicę Leili”, opartą na faktach powieść o niedoli kobiet w fundamentalistycznym Iranie. Wprawdzie to kraj uważany za jeden z najbardziej ortodoksyjnych religijnie regionów, ale nie mogłam wprost uwierzyć. Jak to jest możliwe, że w XXI wieku są na świecie takie miejsca, gdzie policja i sądy religijne stoją na straży islamskiego tak bardzo okrutnego dla kobiet prawa, gdzie za drobne przewinienie - nieodpowiedni strój, rozmowę z obcym mężczyzną lub spojrzenie mu w oczy, grozi surowa kara, a za pozamałżeńską ciążę lub brak dziewictwa - kara śmierci przez ukamieniowanie z rąk męskich krewnych. Lektura wstrząsnęła mną. Świat się zmienia, pędzi do przodu, a tam nic się nie zmienia?

Kiedy trafiłam na „Fashionistki zrzucają czadory” Aleksandry Chrobak - autorki, która wiele ostatnich lat spędziła w Iranie, liczyłam na to, że oznajmi iż wiele się zmieniło i przywróci mi wiarę w świat, zdrowy rozsądek i ludzi. I nie przeliczyłam się. Pokazała (a wierzę jej) zupełnie inny Iran, wprawdzie różny od naszego europejskiego świata, ale taki, w którym kobiety mogą spokojnie, godnie i bez strachu żyć. Pewnie na odległej prowincji zdarzają się jeszcze godne pożałowania incydenty, ale autorka zaprowadziła nas do dużych i mniejszych miast, gdzie ludzie (i mężczyźni, i kobiety) żyją zupełnie podobnie do nas. Pewnie, że są różnice kulturowe, a dyktatura religijna nie całkiem się skończyła, ale nie ma już takiego terroru, a zwykli Irańczycy mogą żyć jak chcą (n...

W tej książce @aleksandra.chrobak zabiera nas w podróż do Iranu. Jak i w pierwszej książce znaleźliśmy zdjęcia prywatne z ZEA to i w drugiej nie może zabraknąć zdjęć ale Tym razem z Iranu. Książka pozwoli nam spojrzeć na ich kulturę z innej strony, przełamać stereotypy. Autorce udaje się dotrzeć tam gdzie nie turysta nie ma wstępu, zdobywa przyjaźnie dzieki czemu wchodzi w ich świat od "kuchni" . Dowiemy się jak przyjmować zaproszenia by nie sprawić kłopotu, urazić gospodarza. Moda, Fashionistki, targ, operacje plastyczne, oczywiście nie brakło też wzmianki o jedzeniu czyli kebabie to wszystko i wiele więcej znajdziecie w książce. Operacje plastyczne są tam na pożądku dziennym nawet u 17 latki, jeśli chodzi o to, to my jesteśmy zacofani. Jak wyglądają wesela, pogrzeby, zakupy na targu, uprzejmość Irańczyków znajdziecie w książce. 
Po pierwszej książce, która oczywiście polecam nie miałam oporu sięgnąć po drugą, i nie zawiodłam się. Przyjemna, napisana prosto nie dająca się nudzić, pełna barw i zapachów. Jeśli jesteście ciekawi, tego kraju z czystym sumieniem polecam.