Opinia na temat książki Filary Ziemi

 Ta książka to cudowna podróż do XII-wiecznej Anglii. Piękna okładka przyciąga oko, a zawartość (napisana nieco zbyt drobną czcionką) wciąga na długie godziny.
 
 Marzeniem Toma jest wybudowanie katedry. Nie jakiegoś kościółka czy kościoła, nawet parafialnego, ale właśnie katedry. Niestety, nie zanosi się na to, by marzenie miało się kiedykolwiek ziścić. Tom zostaje bez pracy i, wraz z ciężarną żoną i dwojgiem dzieci, wyrusza na poszukiwanie następnej. Po drodze spotyka m.in. bogobojnego przeora niewielkiego klasztoru położonego w środku lasu, okrutnego młodego szlachcica oraz tajemniczą banitkę samotnie wychowującą syna.
 
 Właśnie owa banitka, Ellen, stała się moją ulubioną postacią. Niezwykle barwna, uparta jak osioł i wybuchowa. To ona - a dokładniej rzucona przez nią klątwa - wprawia w ruch najważniejsze wydarzenia. Zresztą, w całej opowieści nie brak postaci wzbudzających silne, pozytywne oraz negatywne, emocje. Praktycznie wobec nikogo nie można pozostać obojętnym. Ta różnorodność jest największym atutem "Filarów Ziemi". Do wyobraźni przemawiają dodatkowo szczegółowe opisy np. budowania katedry, a to - w połączeniu z ciekawą, wartko toczącą się akcją - tworzy coś naprawdę rewelacyjnego.
 
 Kiedyś podchodziłam do "Filarów Ziemi" jak do jeża. Teraz muszę przyznać, że jest to jedna z moich ulubionych książek.
 Zdecydowanie polecam:)