Tadeusz Peiper - poeta i teoretyk Krakowskiej Awangardy - napisał książkę o Gabrieli Zapolskiej w połowie lat pięćdziesiątych. Jest to ostatnie ukończone dzieło pisarza. Powstało z fascynacji teatrem, osobowością artysty oraz samą Gabrielą Zapolską i łączy w sobie cechy monografii sztuki aktorskiej z opowieścią biograficzną, zawiera też subtelne interpretacje dzieł literackich. W niekonwencjonalny sposób spotykają się w tej książce - po raz pierwszy wydanej z rękopisów - dwie wybitne osobowości artystyczne - autora i jego bohaterki, które łączą biograficzne analogie: doznania wielkiej sławy i bolesnego odchodzenia w samotności.