Gangsterska gra

Hej!

Po wczorajszej przerwie na thrillery psychologiczne wracam z powrotem w klimaty mafijne 😅😅😅 Wiadomo że książek z tą tematyką jest sporo i większość jest napisana podobnym schematem i tak po nie sięgam, szukając tej, która mnie zaskoczy 😅😅

Tym razem jest to książka autorstwa Dominiki Smoleń "Gangsterska gra" od wydawnictwa waspos, która miała swoją premierę 29 marca.
Miałam już okazję poznać pióro autorki. W zeszłym roku czytałam "Candy". Mimo że ta książka była przewidywalna i bardzo słodka to postanowiłam zobaczyć jak Dominika poradzi sobie w innym klimacie.

Standardowo książkę pochłonęłam, czytało się ją bardzo szybko i lekko, do tego duża czcionka zrobiła swoje.

Jak na romans mafijny, znajdziemy tu wszystko akcje, zakazany romans oraz dobrze opisane sceny łóżkowe i intrygi. Historia rozgrywa się w bardzo szybkim tempie i jest napisana z perspektywy głównych bohaterów Maksymiliana oraz Eryki. Początkowo podobało mi się zachowanie dziewczyny, wydawała się pewna siebie, nie bała się swojego szefa i potrafiła powiedzieć nie, jednak szybko to się zmieniło, i zaczęła mnie czasem irytować.
Maksymilian jest facetem, który jak powie, że czegoś chce, to będzie do tego dążył. Ich relacja była taka, że "ja cie chce, ale nie mogę". Ale i tak cię będę miał. Ale jak już zdobył, to stwierdził, że rodzina jest najważniejsza.

Mimo, że nic nowego tu się nie znalazło, nie ma jakiegoś szału i było dość przewidywalnie, oprócz końców...

Co to była za książka! Ale dałam się wkręcić w intrygę autorki:-) Ani przez chwilę nie przewidziałam takiego zakończenia, choć przyznam, że miałam pewne podejrzenia w stosunku do Eriki. Czułam, że słowa o książce były czymś więcej, niż tylko jej prywatnym życiem, ale za nic nie skojarzyłam faktów. Naprawdę niezła powieść pełna akcji i tajnych intryg. Przyznam, że Erika to dosyć inteligentna bohaterka. Miała dużo krzepy i rozumu, choć czasami pakowała się przez to w kłopoty. To prawda, że czasem serce nie chce nas posłuchać i gdy do tego dochodzi jeszcze pożądanie, to człowiek faktycznie jest na przegranej pozycji. Ja kibicowałam jej by spełniła swoje marzenie, bo wzbudziła moją sympatię. Potrafiła zaopiekować się innymi, kiedy działa im się krzywda, choć tak naprawdę i jej życie było wtedy zagrożone. Im bardziej od czegoś uciekała, tym groziło jej większe niebezpieczeństwo.
Maksymilian jest typowym arogantem, któremu w głowie buszują hormony. Przyzwyczajony do posłuszeństwa swoich poddanych, niezmiernie często wykorzystywał ich do zaspakajania swoich potrzeb. Erika była dla niego niezwykłym wyzwaniem, gdyż obudziła w nim emocje o których istnieniu nie miał pojęcia. Niezwykle ważna była dla niego rodzina, czym u mnie zaplusował.
Ogólnie bohaterzy w tej książce nie są typowymi stereotypami. Z biegiem czasu każdy z nich ulega przemianie w zupełnie innym kierunku niż sądziliśmy. Mają nietuzinkowe charaktery i dość skryte osobowości. Każdy z nich do końca pozostaje dl...

Poznajmey tutaj historie Maksymiliana który jako zastępca głowy mafijnej ma wybraną juz narzeczoną którą w najbliższym czasie musi poślubić. Dwie najważniejsze rodziny mafijne połączą się przez co Maks będzie głównym szefem mafii.

Erika która pracuje w klubie Maksa.
Początkująca pisarka. Która pisze romanse i dorabia na napiwkach.
Gdy szef poszukuje kogoś do sprzedawania dragow ochrona wpada na pomysł wysłania dziewczyny do niego. Ale on wpada na inny pomysł i chce dziewczynę wykorzystać do swoich seksualnych korzyści.

Tutaj nic nie jest przewidywalne.
Erika mocno wykreowana bohaterka jako silna i charakterna. Łatwo nie daje się omamac swojemu szefowi. Ale jest chwila słabości i wkracza w romans którego nie planowała.
Maksymilian pomimo roli dupka która miał na początku sprawił że bardzo go polubiłam. Pomimo Silnej posady nie stracił uczuć i do końca pomimo wszystko walczył.
Mafi turaj nie zabrakło idealnie przedstawione akcje i wydarzenia.
Jak zwykła dziewczyna wkracza przypadkowo w ten świat i jak się w nim odnajdzie. Pojawia się też postać Sergieja kuzyna Maksa który pragnie zajac jego miejsce i nie cofnie się przed niczym. Więc mamy niebezpieczeństwo i różne pomysły co tu dalej się wydarzy.

No dobra mafia mafia mafia jest wszędzie ale tutaj Autorka mnie zaskoczyła. Zdecydowanie nie udało mi się odgadnąć zakończenia. A tym bardziej przy epilogu zbierałam szczękę. Na prawdę to co tu się wydarzyło i w jaki sposób powsta...

Wyobraźcie sobie świetnie przemyślaną książkę, która wciąga was niesamowicie i za wszelką cenę chcecie dowiedzieć się, co się stanie na końcu.... Ale zakończenie powoduje, że ta historia staje się nierzeczywista i przestaje wam się podobać. Brzmi znajomo? Ja dokładnie tak się czułam podczas czytania "Gangsterskiej gry".

Moja recenzja 🗺️:

Uwielbiam romanse i bardzo lubię, gdy dzieje się w nich coś nieoczywistego. Ten jest w pewien sposób schematyczny, ale nie przeszkodziło mi to w tym, bym z ciekawością czytała te książkę i polubiła bohaterów.
Autorka pisze w bardzo intrygujący sposób. Intrygi, spiski, tajemnice to nieodłączna część powieści. Bohaterowie uwielbiają się przekomarzać, zależy im na sobie, są bardzo wyraziści.

Erika i Maks poznają się w niecodziennych okolicznościach, Maks postanawia, że chce choć raz przespać się z Eriką. Jednak nie jest to takie łatwe...
Bardzo zdziwiłam się, gdy zobaczyłam, że do końca książki zostało kilka stron, a dalej nie wydarzyło się nic prowadzącego choć trochę do zrozumienia sytuacji i zakończenia sporów.
Lecz jeszcze bardziej zdziwiłam się, gdy czytałam epilog. Tego się nie robi czytelnikom! I choć pomysł na zakończenie jest ciekawy, to jego wykonanie... bardzo słabe. Odrzuciło mnie. Fakt, nie spodziewałam się tego, ale... naprawdę można było opisać tę sytuację w inny sposób.
Gdybym nie przeczytała epilogu, książka byłaby naprawdę udana i polecałabym ją każdemu. Fajna, przyjemna, idealna ...

Życie Maksymiliana jest z góry zaplanowane. Wkrótce ma poślubić przepiękną Jasmine i tym samym objąć władzę w dwóch potężnych familiach, zajmujących się ciemnymi interesami. Kiedy na jego drodze staje barmanka, budzą się w nim dotąd nieznane uczucia. Maks obiera sobie za cel, przespać się z Eriką chociaż raz przed ślubem, a następnie o niej zapomnieć. Jednak czy da się zapomnieć o kobiecie z pazurem? Czy droga, którą oboje wybiorą, okaże się słuszna?

Mam problem z tą książką. Od samego początku nie było między nami chemii. Dialogi wydawały mi się sztuczne i w ogóle nie było tu żadnego ładu i składu. Mafia, której członkowie są mili, troskliwi i delikatni, to dla mnie nie mafia. Bohaterowie niesamowicie irytowali mnie swoim zachowaniem, a ich historia nie trzymała się kupy. Maksymilian niby wielki boss, a brakowało mu charakteru. Erika była jeszcze gorsza i strasznie denerwowało mnie powtarzanie, że jest pisarką. Lektura tej książki była dziwnym doświadczeniem. Zakończenie niby wyjaśniło, dlaczego ta historia wygląda tak, a nie inaczej, ale zupełnie mnie to nie przekonało. Dla mnie "Gangsterska gra" była przeciętna i mam wrażenie, że szybko o niej zapomnę. Szkoda, bo miałam już okazję poznać twórczość autorki i jej poprzednia książka mi się podobała. Niestety tym razem czegoś zabrakło.

Myślę, że ta powieść przypadnie do gustu zarówno starym wyjadaczom romansów mafijnych jak i osobom, które dopiero zaczynają przygodę z tym podgatunkiem. Zakończenie jest... mocne. Zaskakujące. Myślę, że dzięki niemu powieść zostanie mi w pamięci na długo.

Cześć! Dzisiaj przychodzę do was z naprawdę świetną i przyjemną lekturą. Jest zmysłowo, niekiedy nieco erotycznie, ale również dramatycznie i zaskakująco.

W tej powieści główną bohaterką jest Erika. To zwykła dziewczyna, która pracuje jako barmanka w klubie należącym do mega przystojnego mężczyzny, Maksymiliana. W wolnym czasie kobieta pisze swoje własne erotyki, a pomysły czerpie prosto ze swojej codzienności. Marzy jej się, aby w przyszłości tylko właśnie z tego się utrzymywać. Maksymilian zaś to mężczyzna, do którego wzdychają wszystkie kobiety. Przystojny, bogaty, seksowny, w łóżku zamienia się w tygrysa (albo innego drapieżnika) i do tego jest członkiem familii. Tak, dobrze widzicie jest szefem mafii. I jak to bywa czasem trzeba dobitnie pokazać, kto tu rządzi (tak, gdyby ktoś odważył się zapomnieć). Kiedy Erika go spotyka pokazuje, że nie da sobie w kaszę dmuchać. Co z tego wyniknie? Czy tych dwoje może odnaleźć wspólne szczęście?

Jak zwykle sięgnęłam po tę książkę, bowiem pierwsze, co mnie do niej przyciągnęło to była piękna okładka. Może za dużo ona nie pokazuje, albo wręcz przeciwnie, ukazuje wszystko, o czym tak naprawdę ta książka jest, ale moim zdaniem jest zmysłowa i przyciągająca wzrok czytelnika. Kolejnym plusem, o czym przekonałam się już w pierwszych zdaniach jest lekki styl pisania autorki. Ta historia nie męczy, nie nuży, czytelnik po prostu przez nią płynie. I jest to naprawdę przyjemny rejs małą łódeczką, podczas którego nasze nag...

Dominika Smoleń jest autorką, z którą już raz miałam do czynienia, a spotkanie z nią, a raczej z jej książką wspominam do dziś. "Candy", bo właśnie tę powieść miałam okazję dostać i przeczytać w pewien sposób zapamiętam na naprawdę długo. Muszę przyznać, że jako pisarka ma dar grania na ludzkich emocjach i robi to z niezwykłą wprawą. Muszę jednak przyznać, że do tej książki sięgałam z ogromną rezerwą. Nawał książek erotyczno-mafijnych, jaki teraz zalał rynek, przygniótł mnie jak tony ołowiu. Co ciekawe tylko jedną pozycję miałam okazję mieć w rękach i czytać (a przy okazji nie skończyć). Jednak obawy co może kryć się między stronami tej historii, były ogromne. Co mnie skłoniłoby zaryzykować? Tylko i wyłącznie pierwsze pozytywne spotkanie z autorką. Dałam szansę z myślą, że nawet jak będzie źle to raczej nie tragicznie - tego się trzymałam. Czy warto było?

Maksymilian to młody mężczyzna wychowany na następcę mafijnego bossa. Od dłuższego już czasu kontroluje część interesów takich jak doglądanie klubów, niszczenie planów innych mafii czy pilnowanie handlarzy narkotyków. Jego rodzina od dawna już zaplanowała ślub Maksa z Jasminą tylko dlatego, że chcą scalić ze sobą dwie wpływowe i potężne rodziny. Na plus trzeba przyznać, że kobieta nie tylko wygląda jak milion dolarów, ale dodatkowo zgodnie ze zwyczajem musi być czysta aż do ślubu. Można marzyć o czymś więcej? Jak się okazuje marzyć niekoniecznie. Chyba że coś, a raczej kogoś ujrzy się na własne oczy!
Erika ...

29 marca swoją premierę miała „Gangsterska gra” autorstwa Dominiki Smoleń. Kolejna książka z mafią i gangsterami, która bardzo mi się podobała! 😍

Maksymilian ma niedługo wziąć ślub z Jasmine. Nie jest to jednak ślub z miłości, jak to w mafijnym świecie bywa. Małżeństwo ma służyć połączeniu się rodzin i powiększaniu imperium. Kiedy na jego drodze pojawia się Erika, mężczyzna czuje, że nie będzie mu ona obojętna. Jest nią zainteresowany, ponieważ jest zupełną odwrotnością jego obecnej narzeczonej. Stawia sobie za cel, że jeden jedyny raz prześpi się z nią. Jednak te założenia nie pójdą do końca po jego myśli. W co wplącze się Erika?

Przeczytana w ekspresowym tempie dzięki lekkiemu językowi i dużej czcionce. Przez książkę się płynie. Bardzo miło spędzony czas! Było krwawo, namiętnie i emocjonująco. Zakazane uczucie, zdrada, gangsterskie porachunki, gorące sceny, świetnie wykreowani bohaterowie jak najbardziej na plus.
Kiedy już myślałam, że może jednak zakończenie ulegnie zmianie, bo spodziewałam się jakie ono może być, autorka postanowiła sprawić, że zaniemówię. Dawno nie przeczytałam takiej książki z tak bardzo zaskakującą i rozwalającą końcówką! Autorko kochana, tak mnie zaskoczyłaś, że do teraz zbieram szczękę z podłogi! No po prostu wow! W życiu się tego nie spodziewałam, jestem w totalnym szoku. Genialny pomysł na zakończenie, chyba jeszcze z takim się nie spotkałam. Zapewniam, że końcówka wprawi Was w osłupienie! Polecam!

Ode mnie 9/10 ...

"Gangsterska gra" jest książką, którą czyta się bardzo szybko, niestety równie szybko się o niej zapomina... Było to moje drugie spotkanie z twórczością autorki i generalnie bardzo podoba mi się jej styl. Ma lekkie, przyjemne w odbiorze pióro, czyta się to naprawdę fajnie, jednak moim zdaniem jej historiom czegoś brakuje.

"Gangsterska gra" jest według mnie niedopracowana, trochę nijaka, w dodatku pełna absurdów. Niektóre sceny były naprawdę niedorzeczne, wręcz śmieszne. Ponadto brakowało mi w tej książce emocji i chemii pomiędzy bohaterami, którzy zresztą także zostali wykreowani bardzo słabo, a zakończenie mnie zaskoczyło, totalnie nie usatysfakcjonowało, wręcz rozczarowało. Sprawiło, że cała historia straciła dla mnie sens. Szczerze mówiąc nie chce mi się nawet tego komentować. Bardziej spodziewałam się drugiego tomu, niż epilogu, który wszystko tak brutalnie i beznadziejnie zakończy.

Podsumowując, według mnie ta historia jest bardzo przeciętna, ale wiadomo, każdemu podoba się co innego i to od Was zależy, czy zdecydujecie się na tę książkę. Ja gdybym przed przeczytaniem jej wiedziała to, co wiem teraz, raczej bym ją sobie darowała.