George Sand i język wolności

„W miłości, tak jak w nienawiści, wszyscy jesteśmy równi”.

Książka porywa od pierwszych stron. Autorka przedstawia George w latach 1831 – 1839, robi to rewelacyjnie i zajmująco. Płynność, lekkość, wnikliwość stylu powoduje, że czytanie było przyjemnością.

George Sand, a naprawdę Amantine Dupin (1804-1876) odrzuciła arystokratyczne środowisko, odeszła od męża, z którym była nieszczęśliwa, przebrana w męski strój, zaczęła życie od nowa. Nie było jej łatwo, zmagała się z licznymi przeciwnościami i męską, wszechobecną dominacją. Zaczęła wydawać książki, które cieszyły się popularnością. Miała dość luźne podejście do życia, uparcie, z mozołem toczyła walkę o szczęście. Chciała być wolna, podobnie jak mężczyźni mieć wybór w każdej dziedzinie życia. Pracowita, odważna, nieugięta, harda, wychodziła poza schematy, wyprzedziła epokę, w której przyszło jej żyć.

Żona, matka, pisarka, kochanka. Burzliwe życie miłosne, romans z Chopinem... Doznała wielu upokorzeń, była oceniana, krytykowana, przeciwstawiała się przemocy. To wszystko na tle wyraźnie ukazanych przemian społecznych, zamieszek, epidemii, które miały miejsce w Paryżu.

Pięknie napisana, oparta na faktach opowieść. Polecam Waszej uwadze.

"George Sand i język wolności"
Beate Rygiert
Opowieść codzienna o niecodziennej kobiecie. Wiele twarzy George Sand naszkicowanych piórem i osadzonych w ramach ówczesnych realiów. Kobieta w męskich ubraniach dumnie sięgająca po to, co wówczas dla kobiet było niedostępne. Pisarka ukrywająca swe nazwisko, żywiąca się każdym napisanym przez siebie słowem. Matka niejako zmuszona do rozłąki z dziećmi, czyniąca wszystko, by uczestniczyć w życiu syna i córki. Żona zdradzana i poniżana, która znalazła w sobie siłę, by walczyć z tyranem. Kochanka ceniąca miłość w każdym jej wymiarze. Symbol ówczesnego Paryża. Znana nie tylko ze względu na swój związek z Chopinem, znajomość z Balzakiem, Hugo, czy obcowanie z paryską bohemą. Znana przede wszystkim ze względu na swoją nietuzinkową naturę zapisaną w poczytnych wówczas powieściach. Ikona i skandalistka. Postać niewątpliwie ciekawa. Powieść interesująca, którą dobrze się czyta. Moim zdaniem godna polecenia.

,,Prawdziwa miłość jest wtedy, kiedy serce, rozum i ciało są w zgodzie. Zdarza się to tylko raz na tysiąc przypadków".

Aż nie wierzę, że tak urodziwa książka czekała na przeczytanie tak długo. To naprawdę piękna opowieść do tego napisana tak zwiewnie i lekko, niczym chichocząca młoda panienka na widok kawalera, który jej się podoba:-) Cała opowieść i jej przekaz są naprawdę uroczo napisane, tak dziewczęco. Nie ma tu bezpośredniego przedstawienia postaci, tylko opisy są wplecione w historię, przy czym budzą nasz zachwyt, nie nudę. Z nutką żartu sama postać zauważa, że nie jest urodziwa, ale zaraz podkreśla swoje zalety, gdzie co to, było według nią wadą, niemal natychmiast się rozmywa w cieniu niewiedzy. Na samym początku mamy wątek lekko komiczny i taki czysty jednocześnie, gdyż przedstawia młodziutką jeszcze George, która przebierała się w męskie ubranie, by doznać odrobiny wolności i móc przejść się po mieście całkowicie przez nikogo nie zauważoną. Pragnęła robić wszystkie rzeczy, które wolno było tylko chłopcom. Najbardziej chodziło jej o oglądanie najnowszych sztuk wystawionych w paryskich teatrach i to za tańszą cenę. Tym bardziej, że kobiety nie mogły studiować. Do sztuki ciągło ją bardziej niż gdziekolwiek, więc nic dziwnego, że związała się z artystą. Następnie postanowiła zmienić się i pokazać jako ktoś z klasą, gdyż choć pisarstwo sprawia jej wielką przyjemność, to jednak kobiety i tego nie mogły robić. Pisze zatem pod pseudonimem, a jej talent docenia...

Dałam się zaprosić do życia Aurore Dudevant i zobaczyłam jak rodzi się George Sand. Kilka lat z życia ukochanej Fryderyka Chopina zawarte na stronach powieści.

Cóż to była za literacka uczta.

Piękne, płynne słowa prowadziły mnie przez artystyczny świat Paryża. Uwodziły swoją lekkością i trafnością. Malowały portret kobiety odważnej, pełnej pasji, miłości i tęsknoty. W czasach gdy pozycja płci pięknej była uzależniona od mężczyzn, gdy to właśnie oni decydowali o losach swoich żon, sióstr... George Sand żyła jak chciała. Nie dawała ,,zakuwać" się w kajdany. Czerpała z życia to co ono mogło jej dać. Miała odwagę walczyć o własną niezależność, miłość.

Autorka pokazała jak wielka była siła George Sand w walce o wolność. Dała mi również możliwość zrozumienia motywów takiego a nie innego jej działania. Mogłam poczuć jakie ma społeczne ograniczenia i zobaczyć jak przekuwa to na coś coś dobrego.

Życie tej pisarki to piękny materiał na książkę, a Autorka pokazała, że może ubrać je w słowa w doskonały sposób.

𝓖𝓮𝓸𝓻𝓰𝓮 𝓢𝓪𝓷𝓭 - dama pełna odwagi, stanowcza, walcząca o swoje, łamiąca wszelkie stereotypy i konwenanse. Kobieta, która żyjąc w XIX wieku chciała pokazać innym, zwłaszcza mężczyznom, że też ma prawo głosu. Walczyła o nie z wielką zawziętością i udało jej się o czym mogą świadczyć słowa: „.. należysz do najznakomitszych pisarzy w całej Europie. A jesteś kobietą. Gratuluję!”

Pierwszy raz na mojej drodze stanęła, kiedy zaczytywałam się w biografii Fryderyka Chopina, bo któż nie słyszał o tej romantycznej parze. Cieszę się, że mogłam ją poznać bliżej. Bez wątpienia to osoba, którą można podziwiać za silny charakter i wytrwałość w podjętych działaniach. Nie zdawałam sobie sprawy ile powieści wyszło spod jej pióra, ile nocy poświęciła na to, aby przelać na papier swoje myśli, które niejednokrotnie były krytykowane przez francuskich czytelników tamtego czasu, ale nie przejmowała się, twardo broniła swojego spojrzenia na świat. Słysząc wypowiedzi, które uderzały w jej twórczość komentowała je słowami: „ Niech da Pani córkom szansę na to, żeby same zdecydowały o swoim życiu!”. I jak tu się z nią nie zgodzić, wszak kobieta powinna sama decydować o każdym swoim kroku.

Książka ta zawiera ogrom trafnych cytatów, nie tylko dotyczących samej pisarki, ale również życia.: „Wszystkie teorie na temat miłości powinny być dozwolone, ponieważ ludzie różnią się w swoich potrzebach oraz swojej sile.”

George Sand kochała nie tylko literaturę, ale również muzykę. Niestet...

Nie wiem, czy macie podobnie, ale pierwsze moje skojarzenie z George Sand, to ukochana Chopina. Jednak sprowadzenie jej wyłącznie do tej roli uważam za bardzo krzywdzące.
Aurore Dudevant, z domu Dupin, bo właśnie tak brzmi prawdziwe nazwisko kobiety, była nietuzinkową postacią artystycznego Paryża z początku XIX w.
W swojej książce "George Sand i język wolności" autorka Beate Rygiert przybliża czytelnikom sylwetkę kobiety, która odrzuciwszy arystokratyczne korzenie i nieudane małżeństwo próbuję zacząć życie od nowa. W książce oprócz biografii George Sand, znajdziemy również rewelacyjnie nakreślone tło historyczne.
Autorka zwraca uwagę na problemy z którymi boryka się Aurore będąc kobietą w typowo męskim świecie jakim była dziewiętnastowieczna Europa. Ekscentryczne zachowanie, męski ubiór i zdecydowanie męski pseudonim nie były przypadkowe. Na początku ukrywając się, a później w celu wzięcia udziału w aktywnościach dostępnych wyłącznie dla mężczyzn, w tym debiutując jako pisarz (forma nie jest przypadkowa) próbowała zaistnieć jako niezależna osoba, walcząc o swoją wolność i powołanie. Przyjaźniła się z Lisztem i Merimeem, obracała się w tych samych kręgach co Dumas i Balzac, była postacią, która wyprzedzała swoje pokolenie.
Duża część książki poświęcona jest relacjom Sand z płcią przeciwną. Odniosłam wrażenie, że adorowana i podziwiana przez mężczyzn George nie zaznała szczęścia w miłości. Czy była zbyt silna i odważna jak na kobietę? A może to mężczyźni n...

George Sand, oczywiście, że o niej słyszałam, jednak moja wiedza była bardzo ograniczona. Jedna z kobiet Chopina, która bardzo dużo wniosła do jego życia. Na tym koniec i czuję, że to straszna ignorancja z mojej strony. Książkę do recenzji zaproponowała mi @zkotemczytane Dominika poleca perełki, nie czytając opisu zgodziłam się w ciemno. Myślałam, że dostanę opowieść o związku Chopina z Sand, jak bardzo się myliłam.

Ta historia to opowieść o Aurore Dudevant, kobiecie która nie chce żyć w świecie podporządkowanemu mężczyzną. Chce nosić spodnie, rozwieść się, a przede wszystkim pisać powieści. Ćwiczy swój warsztat, pisze artykuły do "Le Figaro" i razem ze swoim ówczesnym kochankiem wydaje książkę. W końcu udaje się wszystkim namówić Aurore do samodzielnego pisania, niestety każdy wie, że jako kobieta się nie wybije, wtedy postanawia przyjąć pseudonim George Sand. Nie licząc męża, jej pierwszy związek był świeży, chociaż niedojrzały, drugi prawie ją zniszczył. Z Chopinem była 8 lat, rozstali się przez pomówienie, którego nigdy sobie nie wyjaśnili.

Dostajemy w tej książce spory fragment życia George, jej karierę, związki, kontakty z dziećmi. Mimo zamieszania wokół jej osoby, starała się być dobrą matką i wynagradzać dzieciom charakter ich ojca.

Beate Rygiert pisząc tę książkę opierała się na wielu źródłach literatury, w tym na biografii samej George.
Jako ciekawostkę dodam, że był okres kiedy powieści Sand, trafiły na listę książek zakazanych. ...