Godzina detektywów

Druga część "Stulecia detektywów" to książka tak samo ciekawa i fascynująca jak część pierwsza, jednak jest ona trudniejsza w odbiorze.
W tej części autor skupia się głównie na serologii sądowo-lekarskiej i badaniu śladów z miejsc przestępstw czyli chemii i biologii sądowej.

W pierwszej połowie książki mamy bardzo dużo informacji na temat rozwoju badań nad grupami krwi, które dla osoby zupełnie niezwiązanej z tematem i nie mającej żadnego pojęcia o serologii mogą być czasami nużące. Sprawy opisywane w tej części rozwiązywane są głównie na podstawie śladów krwi, więc jest trochę monotonnie.
W drugiej części badania są już bardziej zróżnicowane i wszystkie metody jakby bliższe naszym czasom. Śledztwa w tej części bywają rozwiązywane dzięki mikroskopijnym drobinkom czy włosom, a opisywane przestępstwa są bardzo różnorodne - od morderstw przez zamachy bombowe i wszelakie włamania do porwań i żądań okupu.

Dla miłośników twórczości pana Deavera znajdzie się tu sporo informacji o wzorze dla jego głównego bohatera - Lincolna Rhyme'a - czyli o panu Edmondzie Locardzie. Również najsłynniejszy detektyw Sherlock Holmes doczekał się swojej wzmianki.

Tak jak od "Stulecia detektywów" było mi trudno się oderwać, tak w przypadku "Godziny detektywów" czasem musiałam robić sobie przerwy w czytaniu. Jednak nie jest to wada tej książki i oceniam ją na równi z częścią pierwszą. Po prostu zagadnienia w niej poruszane są trochę trudniejsze i bardziej "monotonne".
...