Gronhold

Jeśli lubicie zuchwałych bohaterów, to Dante Astick jak najbardziej nim jest. Jest sprytnym, pewnym siebie mężczyzną, pragnącym za wszelką cenę, podstępnie, odnaleźć mapę, która zaprowadzi go do skarbu. Jednak "Gronhold" to nie powieść tylko o jednym bohaterze. Jest ich wielu, m.in. król, jego syn, księżniczka, namiestnik. Każda z tych postaci jest inna, częściowo wyznaje różne wartości. Przyznaję, że na początku miałam problem połapać się w bohaterach. Lecz im bardziej poznawałam historię "Gronholdu", tym lepiej szło mi przyswajanie kolejnych faktów z ich życia.

Książkę Michalskiego wyróżniają bohaterowie odważni, którzy za wszelką cenę sięgają po to, czego pragną. Oczywiście są tacy, których się nie polubi. Największą sympatią darzę księżniczkę i Asticka, choć to bardzo przebiegły człowiek. Jednak jest w nim coś, co intryguje czytelnika i w jakiś dziwny sposób mu się kibicuje.

Świat skonstruowany przez autora jest typowy dla takich powieści. Mężczyźni mają władzę i dążą do powiększania swoich wpływów, nawet jeśli muszą przelać dużo krwi. Kobiety nie są na równi z mężczyznami, ale liczę na to, że w kolejnej części Michalski da głos silnej postaci kobiecej.

Nie ma tu typowych walk, więcej jest elementów przygodowych, mniej fantastycznych. Jest to interesujące połączenie, jednak uważam, że historię Gronholdu, Asticka i innych bohaterów można było bardziej zgłębić. Mam poczucie, że nawrzucano tu wielu bohaterów, nakreślono sytuację ...

"Czasem zgaduję w myślach, czego tak bardzo może pragnąć twoja dusza. Złoto czy inne kosztowności odrzuciłem już na samym początku. Monety i brylanty zawsze można przecież komuś ukraść. Tutaj chodzi o coś innego. Gdy mowa o skarbie, twoje oczy błyszczą w wyjątkowy sposób...".
Trzymając w dłoniach legendarną księgę określającą lokalizację licznych ukrytych skarbów Dante Astick czuje jak jego ręce lekko drżą, a serce gwałtownie przyspiesza. W skupieniu śledzi nawet najmniejszy fragment mapy, w myślach, kreśląc kolejne etapy podróży. W całej, swojej złodziejskiej karierze nie odczuwał takiego podekscytowania, chociaż doskonale zdaje sobie sprawę, że droga do celu będzie pełna ryzyka i niebezpieczeństw. Wreszcie, nadszedł czas, by spełnić marzenia.
Autor zaprasza do barwnego, tętniącego życiem świata, w którym staniemy w obliczu wielu wyzwań i dramatycznych wydarzeń, a także podążymy tropem legendarnego skarbu. Przemierzymy wiele szlaków, spotkamy sprytne elfy, odpychające orki czy skryte krasnoludy. Świetnie skonstruowana fabuła, umiejętnie wykreowana atmosfera i wyraziści bohaterowie, których losy śledzimy z wypiekami na policzkach. Podobało mi się wplecenie licznych legend i opowieści oraz malownicze opisy pobudzające wyobraźnię.
Idealnym uzupełnieniem jest mapka pozwalająca odnaleźć się w królestwie oraz intrygujące ilustracje.
To porywająca historia, która sprawiła, że na dłuższą chwilę zapomniałam o codzienności.
Szczerze polecam.

Z tą historią mam ogromny problem. Z jednej strony jest dobra, z drugiej wynudziłam się, pogubiłam w niej i czasami totalnie jej nie rozumiałam

Zacznijmy od tego, że przez pierwsze trzy rozdziały przepłynęłam i … utknęłam. Tak bardzo, że totalnie nie potrafiłam wkręcić się w historię. Ma wzloty i upadki.

Historia opowiada o drobnym złodziejaszku Dante, który ucieka przed władzą w Gronholdzie przy okazji szukając skarbu. Oczywiście świat jest fantastyczny pod każdym względem znajdziecie elfy, krasnoludy, a na przełęczy będą czekały na Was wściekłe orki. Poznacie też władcę królestwa, jego dzieci i niezbyt smaczne komentarze w stosunku do kobiet. To chyba najbardziej ubodło mnie w tej książce. Nie mam z tym problemu normalnie, to język był dla mnie w pewnym momencie za prosty i bez polotu. Fabuła no to jeden wielki chaos. Rozumiem zamysł autora, że chciał umieścić jak najwięcej w jak najkrótszym czasie, to niestety nie potrzebny zabieg. Zbyt mało szczegółów, za dużo postaci, delikatnie przerosło moje oczekiwania. Parę wątków zakończyło się bez dodatkowego kontekstu co do całej historii. Wiem to dopiero początek to jednak było wiele ciekawych momentów, które umarły w zarodku. Choćby czarna moneta, która wydawało mi się będzie tym spoiwem całej historii – jednak nie. Dopiero pod koniec historii te ostatnie 50 stron było nazwijmy to zgrabną całością, a przynajmniej wciągającym wątkiem. Patrząc na całość to totalnie nie moja bajka, a zapowiadało się na wyk...