Guwernantka

"Ponieważ nie słyszałam Clemency trzaskającej drzwiami ani Lysandra strzelającego sobie w łeb, możemy przyjąć, że się zaręczyli"... TAK! To lubię! Nawet gdyby romans nie był tym, czym jest - to jedno zdanie kupiło mnie dokumentnie. Chapeau bas. Helena rządzi!
Teraz będę jawnie stronnicza: W trakcie lektury z punktu przyznałam wysokie noty za całkowity brak "momentów" tzw. pościelowych. Już samo to wystarczyło, by "Guwernantka" zaskarbiła sobie moją całkowitą sympatię. Z natury wyżej cenię romanse gdzie takowych scen nie ma. Na dłuższą metę to cenny walor. Mam słabość do stonowanych opowieści o wielkich emocjach lecz bez rozbuchanych namiętności; pełne niedomówień, ukradkowych spojrzeń, skrytych oczarowań ujętych w karby konwenansu i tymże konwenansom się wymykającym. Siłą rzeczy "Guwernantka" nie jest taką sobie zwykłą guwernantką, kupcówna tylko kupcówną a rozwydrzona pannica rozpuszczonym bachorem. Pytanie czy markiz jest tak właściwie markizem ciśnie się samo. Na dobrą sprawę, oprócz zrujnowanego majątku nic tu nie jest takie na co wygląda, a jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o pieniądze. Szczerze? Warto się przyjrzeć z temu bliska.
Z początku dość sceptycznie, później z co raz większym zaciekawieniem wczytywałam się nie tyle w komedię pomyłek ile w ciąg niefortunnych zdarzeń i wynikających z tego nieporozumień. Cokolwiek toporna, ale jednak przemyślna intryga też robi swoje.
Jak już się rzekło, miło jest poczytać o bohaterkach, którym inteligencja nie pos...

Clementine uciekła przed małżeństwem z markizem, praktycznie pod jego nos. Bardziej była to ucieczka przed matką, przy okazji też nawiać można było narzeczonemu podejrzanemu o bycie skończoną świnią. Oczywiście tu doszło do pomyłki, Lysander to nie jego brat Alexander, ale to tak jest jak się ma nieaktualne informacje ;)
Panna Hastings ucieka do kuzynki, do miejscowości w której markiz ma swoją siedzibę. W wyniku splotu różnych wypadków dziewczyna zostaje wzięta za guwernantkę (właściwie podaje się za nią, nie ma innego wyjścia) i zatrudniona na tej posadzie w domu niedoszłego narzeczonego. Pracuje z siostrą markiza.
Na dodatek spotkanie bohaterów miało miejsce wcześniej w totalnie innych okolicznościach i Lysandrowi ciągle nie daje spokoju skąd on tę pannę zna ;)
ogólnie maskarada nie wysuwa się tu jakoś mocno na pierwszy plan. Na dodatek mam wrażenie że w nią bawi się też niechcący i nieświadomie sam bohater, jest brany przez bohaterkę za swojego brata. Taka ukryta przebieranka ;)
Ogólnie książka całkiem przyjemna, bez hot scenek, ale z delikatną chemią. Wybuchów namiętności brak co zaliczam na plus.
Drugoplanowi bohaterowie dość czarno biali, ale znośnie stworzeni.
Całkiem przyjemna lektura, ale wracać chyba jednak nie będę.