Hannibal. Chmury wojny

Bardzo ciekawe zakończenie cyklu.

 Moim zdaniem najdziwniejsza część. Czemu? Otóż z powodu prawie całkowitego braku tytułowego Hannibala.
 
 Wydarzenia, początkowo rozgrywające się w Italii, przenoszą się na Sycylię, gdzie Rzymianie oblegają Syrakuzy i starają się nie stracić swoich wpływów na wyspie na rzecz Kartagińczyków. Akurat ta zmiana nie do końca wyszła opowieści na dobre, gdyż chwilami akcja tkwiła w martwym punkcie. Niektóre rozdziały czytało mi się przez to dość opornie.
 
 Nie lubię wątków romantycznych, więc historia Hanno i Aurelii nie wywarła na mnie jakiegoś specjalnego wrażenia. Ot, stronozapychacz i tyle. Na szczęście autor nie poświęcał im zbyt wiele uwagi. Bohaterowie są w zasadzie tacy, jak w poprzednich częściach. Hanno czy Kwintus zbyt wiele się nie zmienili. Podobnie Aurelia czy Elira. Moją ulubioną postacią zdecydowanie pozostał centurion Coraks.
 
 Po finale spodziewałam się o wiele więcej, więc mam dość spory niedosyt i jestem trochę rozczarowana. Mimo to uważam, że warto sięgnąć po "Hannibala". Szczególnie pierwszy tom cyklu jest wart uwagi.