Heart of Ice

❄️Heidi to niezwykle ułożona i miła kobieta. Nie doświadczyła w życiu wiele dobrego a to za sprawą szpecącej ją blizny, która jest dla niej wstydliwa. Przez to straciła zaufanie do ludzi i jakakolwiek bliższa relacja jest dla niej bardzo trudna.
❄️Gabriel zamknięty w sobie, odseparowany od ludzi zamyka się w swojej rezydencji. Zakochałam się i przepadałam dla tego bohatera. Może z pozoru wydaje się nieprzystępny, ale w głębi siebie jest zraniony i dlatego odcina się od świata. Dodatkowo to on zakochuje się pierwszy co szczerze uwielbiam w książkach.
❄️Fabuła niesamowita, urocza, ale i też momentami tak bardzo zabawna, że nie mogłam przestać się uśmiechać. Autorka zafundowała nam taki wachlarz emocji, że długo będę pamiętać tą książkę. W tym wszystkim mamy bohaterów, którzy z wewnątrz są bardzo zranieni tak bardzo, że wręcz czułam bijące od nich ból i cierpienie. On przez chorobę, która sprawia, że boi się wychodzić ze swojej rezydencji i ona która pragnie pozbyć się blizny, która szpeci jej twarz.
❄️Bohaterowie raz dochodzili do porozumienia a raz się kłócili. Autorka sprawiła, że wręcz buzowałam ze złości, zwłaszcza kiedy przez niedomówienie nie mogli w końcu normalnie porozmawiać tylko ranili się nawzajem.
❄️ Takim cudnym dodatkiem do książki jest rozdział, w którym poznamy bohaterów kolejnej części. Nie wiem jak wy, ale ja mam ogromny niedosyt i z utęsknieniem czekam na kolejne dzieło autorki.
❄️Ulubiony cytat, w którym się zakochałam: „Wniosła w m...

“ Jest mi pani potrzebna. Nawet nie zdaje sobie pani sprawy z tego, jak bardzo… Jeśli szatan miałby głos Gabriela Hartmanna, wszyscy ustawiliby się w kolejce do piekła”.

Chodź, opowiem Ci bajkę…
Dawno, dawno temu, za siedmioma górami, za siedmioma lasami….
No dobra, nie tak dawno I nie do końca wiem, jak z tymi lasami, ale na pewno na jednej z gór alpejskich mieszkał mężczyzna, przystojny jak sam diabeł I wcale nie mniej kuszący. Gabriel, bo tak było mu na imię, żył sam, w pięknym wielkim domu a u stóp góry rozciągała się wioska Schwarzzimmer. Mówiono o nim, że ma serce z lodu. A ludzie z wioski nazywali go….Panem Olimpu. Jednak czy naprawdę mężczyzna był tym, za kogo go uważano?

W tej samej bajce była też dziewczyna. Dobra, szczera, kochająca ludzi I uwielbiająca im pomagać. Cudownie spełniała się w roli fizjoterapeutki. Heidi marzy o szczerej I prawdziwej miłości. Jednak twarz dziewczyny “szpeci” blizna. Czuje się ona brzydka I nie wierzy, że może liczyć na cokolwiek szczerego. Tym bardziej, że jej ostani mężczyzna, okazał się pomyłką. Ona po prostu czuje się w tej bajce bestią.

Co stanie się, kiedy ten piękny mężczyzna stanie na drodze kobiecie, która uważa się za bestię? Powstanie historia, której nie odlozycie, dopóki nie dojdziecie do ostatniej strony.

Iwonka jak zawsze stworzyła bohaterów nietuzinkowych, pełnych tajemnic I takich, których nie da się nie pokochać. I uwierzcie, nie mówię tutaj tylko o głównych postaciach.
...

Lubię pióro Iwony. Mam wrażenie, że ta ma słabość do raczej obszernych ksiazek, bo 500 stronnicowa powieść do najcieńszych nie należy, jednak jej zdania czyta się naprawdę przyjemnie.

Tym razem autorka postanowiła zabrać nas w malownicze Alpy pokryte warstwą śniegu. Już sam ten fakt skradł moje serce, im dalej w książkę było tylko lepiej. Iwona nie bała się, tylko bez skrupułów obdzierała z perfekcji bohaterów. Heidi naznaczyła znamieniem, a Gabriela po prostu wykreowała na gbura. Ale czy napewno? Czy nie wydanie się to zbyt oczywiste?

Musze przyznać, że z początku miałam trochę mentlik w głowie. Pare faktów nie trzymało mi się kupy, i tylko czekałam na ten magiczny moment, w którym autorka odkryje więcej kart i totalnie się nie zawiodłam.

Troszkę liczyłam na to, ze „Heart of ice” będzie miała klimat mojego ukochanego „Weterana” jednak oczekiwania rozjechały się z rzeczywistością. Owszem, te dwie powieści maja pewne elementy wspólne: utrata rodziców przez głównych męskich bohaterów, ich odosobnienie, samotne mieszkanie, ukrywanie prawdziwego siebie przed mieszkańcami misteczek, ale są to całkiem odrębne historie. Z jednej strony poczułam delikatne ukłucie żalu, ale z drugiej cieszę się, ze finalnie te historie okazałby się być kompletnie inne.

Na uwagę zasługują także drugoplanowe postacie, w szczególności lokaj Hartmana. Myśle, ze niejednej czytelniczce skradnie serce (nie jako książkowy mąż, bardziej jakoś świetnie wykreowana postać)...