Opinia na temat książki Heartstopper. Tom 4

„Heartstoppera” kocham całym serduchem. Czytajcie!

I właściwie tutaj moglibyśmy zakończyć, ale tego nie zrobimy, bo uważam, że czwarty tom zasługuje na większą ilość słów.

Ostatni tom przygód Charliego i Nicka jest moim ulubionym. Jestem szczęśliwa, że pojawił się na księgarnianych regałach i jednocześnie bardzo żałuje, że nie powstał w czasach, gdy ja chodziłam do gimnazjum.

Uważam też, że jest on także niesamowicie ważny i potrzebny. Dlaczego? Ponieważ traktuje o zaburzeniach odżywiania i samookaleczeniu. Są to tematy, o których dalej mówi się zbyt mało (chociaż to świetnie, że mówi się cokolwiek).

W „Heartstopperze” mamy ten problem przedstawiony z dwóch stron. Z perspektywy chorego, który zmaga się ze swoimi demonami, ale także bliskiej osoby, która chciałaby pomóc, ale nie do końca wie jak.

Tym razem do tematu podeszłam wyjątkowo emocjonalnie, a zaburzenia odżywiania są dla mnie kwestią niestety bliższą niż bym chciała.

Cieszy mnie, że autorka w tak przystępny sposób edukuje i pokazuje młodym ludziom chociaż namiastkę tego jak próbować radzić sobie w takiej sytuacji. Jak próbować rozmawiać i jak próbować znaleźć wyjście.

Wszystkie tomy tego komiksu mówią o istotnych społecznych kwestach, ale ta część jest dla mnie najważniejsza, bo poniekąd najbardziej osobista.

Nieważne czy jesteście nastolatkami, czy osobami dorosłymi uważam, że warto żebyście po tę historię sięgnęli. Jest ona ważna, bardzo ważna i potrzebna.