Helena Keller

Fascynująca postać Heleny Keller (1880-1968), głuchoniewidomej pisarki i działaczki amerykańskiej, jest mało znana w Polsce – zwłaszcza że jej autobiografia, „Historia mojego życia” (II wyd. 1978), opowiada tylko o dzieciństwie i młodości, nie dotykając wielkiego obszaru późniejszego działania, bardzo bogatego i różnorodnego.Helena Keller, mając niecałe dwa lata, w wyniku nagłej choroby straciła wzrok i słuch. Pięknie rozwijające się dziecko, duma i radość rodziców, przez następnych kilka lat dzieciństwa skazane było na życie w absolutnej ciemności i ciszy. Barierę kalectwa przełamała dopiero Anna Sullivan, nauczycielka z Instytutu Perkinsa w Bostonie. Dzięki niej siedmioletnia Helenka nauczyła się porozumiewać z otoczeniem metodą palcowo-dotykową, a w krótkim czasie prześcignęła poziomem wiedzy i dojrzałością swoich rówieśników. Z biegiem lat stała się bogatą osobowością o wielkim sercu i niezmożonej woli. Książka Alicji Kaczyńskiej wypełnia lukę w naszej wiedzy o Helenie Keller, ale jej przesłanie jest szersze, uczy nas, jak można siłą swego serca i charakteru pokonywać najtragiczniejsze kalectwo, a niemożliwe czynić możliwym.