Opinia na temat książki Hitler

Czasem człowiek zaczyna coś czytać i ma wrażenie, że porwał się z motyką na słońce i właśnie takie odczucie wywoływał we mnie Hitler Brendana Simmsa. Ale nie chodzi mi tu wcale o ilość stron, tematykę czy główną oś tej biografii – Adolfa, ale o styl i ujęcie tematu.

Ale od początku! My Polacy lubimy kiedy książki o II wojnie światowej pochylają się nad losem naszych pomordowanych przodków, nad zdradą i zniewoleniem, które ich spotkało. Zwykliśmy patrzeć na tę wojnę przez pryzmat tragedii naszego narodu, często zapominając o tym, że przecież zrujnowała ona także inne kraje i narodowości.

Ja nie jestem wyjątkiem, zabierając się za tę książkę była przekonana, że dostanę opowieść o człowieku, który był motorem napędowym tej rzezi, o tym jak dorastał i skąd brała się w nim cała ta nienawiść. O tym jakie relacje łączyły go z kobietami swoich przyjaciół i na jakie zaburzenia cierpiał, o tym jak wszystkie te składowe stworzyły potwora, który zniszczył Europę. Czy to dostałam? Można powiedzieć, że połowicznie.

Biografia napisana przez Brendana Simmsa choć niezwykle szczegółowa to jednak serwuje czytelnikowi ujęcie stricte polityczne. Hitler jawi się w niej niemal jako idea a nie żywy organizm, opętując swoją wizją najpierw pojedynczych ludzi, potem całe Niemcy, by rozpełznąć się w końcu po świecie niczym zaraza.

Choć z jakiegoś powodu autor bardzo szczegółowo opisuje oceny młodego Hitlera a potem jego relacje z poszczególnymi najemcami pokoi i mieszkań w których rezydował jako młodzieniec na pozostałą cześć życia prywatnego w zasadzie spuszcza kurtynę milczenia. Poza kilkoma dość płytkimi wzmiankami nie dowiemy się nic o kobietach Hitlera ani jego chorobach o tym jaki stosunek miał do podwładnych, przyjaciół i towarzyszy. Nie dowiemy się jaki był jego ulubiony kolor ani czy lubił brukselkę, ba nawet jego relacje z Żydami ograniczają się do kilku marnych zdań o tym, że początkowo wcale nie zamierzał ich unicestwiać a od jednego najmował nawet pokój i wydawał się darzyć go szacunkiem.

Jak już wspomniałam jest to biografia czysto polityczna skupiająca się na jego karierze i dojściu do władzy. Autor przeprowadza nas przez niekończące się przemówienia Hitlera i jego pierwsze kroki w partiach politycznych poprzez uwięzienie aż do przejęcia Niemiec i ruszenia na wojnę. Muszę przyznać, że to była naprawdę ciężka lektura i nie tylko z uwagi na to, że 800 stron swoje waży. Hitler w takim wydaniu to zdecydowanie pozycja dla pasjonatów i zwykły szary człowiek może mieć problemy z przebrnięciem przez nią, monotonność opisów i ciągłe mielenie tych samych wątków znuży nawet wytrwałego czytelnika. A jeśli mam być szczera, przenikająca całą książkę dziwna sympatia autora, której obiektem jest Führer wydawała mi się odrobinę nie na miejscu, nawet biorąc poprawkę na to, że autor zapewne jest entuzjastą i badaczem jego życia.

Nie zostawiam oceny numerycznej, nie jestem w stanie obiektywnie ocenić czy książka była dobra czy zła, zawiera ona w sobie ogrom wiedzy i informacje o karierze Hitlera, o których wcześniej nie słyszałam, jest z nią trochę jak z patrzeniem na kogoś z innej strony, czy to jednak była strona właściwa?

Niestety Hitler to nie jest książka dla wszystkich i sięgając po nią musicie się liczyć z tym, że jeśli nie należycie do wąskiego grona pasjonatów Adolfa Hitlera to nie jest pozycja dla was. Nie dowiecie się z niej zbyt wiele o przebiegu II wojny światowej ani o tym, co działo się w głowie Führera, za to poznacie cały proces planowania rewolucji w kuluarach i kawalkadę nazistów podążających za Adolfem, jego fanów i wyznawców a także daty co ważniejsze jego wystąpień.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Domowi Wydawniczemu Rebis

#współpracarecenzencka

#współpracabarterowa

#współpracareklamowa