Huupirikucuu

Akcja powieści toczy się wśród Paunisów, Ponków i Arikarów w drugiej połowie XVIII wieku, przed kontaktem z białymi, aż do tzw. "wojny z Arikarami" w 1823 roku. Główni bohaterzy ukazani są w momencie zmagania się z tradycją, gdy stary świat nieuchronnie odchodzi w niebyt, a nowy stawia nieznane jeszcze wyzwania. Czytelnik może to prześledzić na przykładzie szczegółowo ukazanych przygotowań i przebiegu obrzędu składania krwawej ofiary z młodej dziewczyny na cześć Gwiazdy Porannej (tytułowy Huupirikucuu) wśród Paunisów. Zapadła cisza. Młodzieniec został sam. Ogień przygasł, jedynie węgle żarzyły się, rzucając krwawy poblask na cztery główne słupy, podtrzymujące dach ziemianki. Ckirihtaakaa siedział w milczeniu, zastanawiając się, kogo ojciec miał na myśli, gdy nagle usłyszał odgłos delikatnych kroków. Zasłona uniosła się i w przejściu ukazała się sylwetka rosłego mężczyzny, na którego widok młodzieniec zamarł. To ten sam człowiek! Wspaniałe, doskonale wyrzeźbione mięśnie. Całe ciało pomalowane na czerwono, na nogach zaś te same czarne legginy, ozdobione ludzkim włosem i orlimi piórami, które miał także wpięte na kształt wachlarza w długi lok skalpowy z tyłu głowy. fragment powieści Huupirikucuu to pierwsza polska powieść o Indianach, oparta na materiale etnograficznym i historycznym, od czasów trylogii Złoto Gór Czarnych Krystyny i Alfreda Szklarskich.