Igrając z ogniem

"Igrając z ogniem" to spore rozczarowanie. Spodziewałam się połączenia dwóch historii na miarę uwielbianego przeze mnie "Ogrodu kości", a otrzymałam w porównaniu do niego bubel. Część wydarzeń przypada na okres II WŚ, ale nawet to nie uratowało to tej książki w moich oczach.

Wątek zdolnej skrzypaczki - czyli ten współczesny - strasznie płaski. Emocje szczątkowe, problemy z dzieckiem jakby wymyślone na siłę. Całość strasznie sztuczna, w ogóle nie mogłam się przekonać do Julii Ansdell, a zazwyczaj u Gerritsen nie miałam problemów z polubieniem głównej bohaterki. Zupełnie nie wiem jak to się stało, uwielbiam Tess i do każdej nowej książki jestem wręcz euforycznie nastawiona. Może za duże miałam nadzieje?

Pomysł na włączenie i uwypuklenie tragicznej historii włoskich Żydów, którzy również byli prześladowani - super. O holokauście, który również rozegrał się w tym kraju, nie mówi się zbyt wiele. Tutaj nie mam się czego czepiać, historia młodego, zdolnego żydowskiego skrzypka jest chyba najlepszą stroną tej książki.

Akcja w książce popędziła tak, że nie zdążyła się porządnie rozwinąć, a już się skończyła. Przez co napięcie nie miało szans na pognębienie moich neuronów. Nie podoba mi się to, jak do tej pory to chyba najsłabsza książka Tess jaką przeczytałam, a na pewno jedna z najsłabszych.

INFERNO EBRAICA - PIEKŁO ŻYDOWSKIE
Trzecia powieść, po jaką sięgnęłam Tess Gerritsen i moim zdaniem jest ona najlepsza: wciągająca, intrygująca i pouczająca.

"Igrając z ogniem" pisane jest z perspektywy dwóch bohaterów:
- Julia (czasy obecne) - wyjechała do Włoch, gdzie odbywa się koncert jej kwartetu smyczkowego. Kupując pamiątki, trafia do antykwariusza. To właśnie tam, bohaterka zobaczy zapis nut, który będzie pod każdym względem niezwykły. Z pozoru wszystko wydaje się w normie, do momentu odtworzenia melodii z tajemniczego zapisu.
- Lorenzo (czasy wybuchu II wojny światowej) - jest niezwykle utalentowanym skrzypkiem, odpowiedzialnym za skomponowanie muzyki z nut Julii.

Powieść ukazuje prześladowania żydowskie w okresie wojennym. Autorka wspomina, nie tylko o cierpieniu w obozach znajdujących się na terenie Włoch, ale także: w Polsce i Niemczech.
Pomimo iż my Polacy jesteśmy bardzo wyuczeni na temat holocaustu, nadal wiele osób nigdy nie słyszało o obozach zagłady. Dziękuję pisarce za te pouczenie.

To nie jest Tess, którą znam. To nie jest Tess, którą lubię. To jest Tess, którą po tej książce zaczęłam uwielbiać. To nie jest nic, do czego Gerritsen nas przyzwyczaiła, to nie thriller, to nie kryminał w jej typowym wydaniu. To jest coś o wiele lepszego. Temat niełatwy i widać, że autorka naprawdę zdobyła wiedzę o tym, co pisze. Ja jestem zachwycona

Przeczytana w jeden wieczór. Niestety mam problem z oceną, fragmenty dotyczące wojny w pewien sposób przemawiają, poruszają, skłaniają do refleksji. Druga część dziejąca się w czasach współczesnych niestety już nie. Pomysł dobry, ale spodziewałam się czegoś innego, Miałam wrażenie jakby te dwa wątki się mijały, zakończenie zbyt szybkie, płytkie.

TO NIE JEST KRYMINAŁ/Thiller!! gdybym wiedziała to od początku nie sięgnęła bym po nią. Autorka mnie zawiodła. Przeciętna fabuła, płytkie postacie, żadnej akcji. Mam nadzieję, że autorka wróci do dobrze znanego sobie gatunku i książek na wysokim poziomie!