Opinia na temat książki Imię róży

Umberto Eco „Imię róży” Akcja powieści rozgrywa się w roku 1327 we Włoszech, w świecie pełnym szarości i zgnilizny Średniowiecza – takie odniosłem wrażenie. Kryminał z akcją dostosowaną do wieku XIV. Po tajemniczej śmierci jednego z mnichów, do opactwa przybywa ceniony badacz, Wilhelm z Baskerville, któremu asystuje uczeń, Adso z Melku. Wkrótce trupów robi się coraz więcej, zaś morderstwa dokonywane są w oprawie apokaliptycznych proroctw. Trop prowadzi do biblioteki, gdzie znajdują się także zakazane dzieła. Przeczytałem po raz drugi. I po raz drugi mam podobne odczucia. Przebrnąłem przez prawie 700 stron fabuły osadzonej w mrocznych wiekach średnich, ale nie było łatwo. Ze względu na mnogość opisów i skomplikowana akcję, zajęło mi to ponad dwa tygodnie. Pierwsze 130 stron przeczytałem jednym tchem, a później po 30 – 50 stron, robiąc przerwy w lekturze. Nieco ubogaciłem swoje wnętrze (także o nowe obrazy „przerażenia” – ot wyobraźnia). Film był prostszy w odbiorze. W powieści, człowiek żyjący w trudnych, dość prymitywnych warunkach, pokazany jest od rzeczywistej strony. Dobro tak trudno odróżnić od zła, zaspokajanie potrzeb ciała i ducha to często wyzwanie – granicę tę przekraczają zakonnicy, którzy ślubowali czystość i posłuszeństwo. Osoby, które powieści nie przeczytały, zachęcam do intrygującej, aczkolwiek dość trudnej lektury.