Impreza sąsiedzka

"Jego mózg wije się niczym larwy, jego serce to masa trzeszczących odłamków, wie, że jej serce będzie tak samo złamane jak jego i przede wszystkim on jest za to odpowiedzialny"


Książka totalnie przegadana. Moralizatorsko-dygresyjno-patosowa. Wielokrotne powtórzenia zapychające treść, a słowa "Ava", powtórzone tyle razy, że aż mnie zemdliło. Zresztą bohaterowie tej miernej powieści, chcącej uchodzić za bardzo psychologiczną, również bez przerwy wymiotują lub jest im niedobrze, tudzież mają mdłości, tak kobiety, jak i faceci.

Oto mamy "madkę", która siedzi na kiblu i przegląda facebooka, bo dziecko przecież było takie spokojne, a w tym czasie dwulatka znika z zapiętego wózka i z jak się zdaje, zamkniętego mieszkania. To też historia o tym, jak zbieg, zwyczajnych na co dzień zdarzeń, potrafi doprowadzić do prawdziwej tragedii. Jak nic nieznaczące drobne codzienności potrafią zniszczyć życie wielu ludzi.

Moim zdaniem, pomysł na książkę, bardzo dobry, jednak wykonie już niekoniecznie. Zbytnie silenie się na "ubranie" głównych postaci w za dużo psychologii, nie zrobiło tej powieści dobrze. Ja, pomimo interesującego pomysłu, nudziłam się setnie.

Przyznam, że czytając niezłe opinie o tej książce, jak również opis na okładce, zdecydowałam się na jej lekturę. Zaintrygowała mnie oczywiście okładka, bo już nie wyrosnę z tego, że przyciągają mnie takie mroczne i tajemnicze, sam tytuł również obiecuje niezłą zabawę...
Niestety, zawiodłam się, sam pomysł na fabułę jest bardzo dobry, lecz myślę, że autorka nieco przedobrzyła w psychologicznych gierkach, więc nie do końca wyszło dobrze. Mogę się oczywiście mylić, bo jednak są bardzo dobre opinie o tej pozycji, mnie jednak "Impreza sąsiedzka" nie porwała.

"Impreza sąsiedzka" to trzymający w napięciu thriller psychologiczny S.E.Lynes.

Wystarczyła chwila nieuwagi, by dwuletnia Abi rozpłynęła się w porannej mgle. Od tamtego wydarzenia minął rok, a wciąż nie wiadomo co stało się z dziewczynką. W trakcie sąsiedzkiego przyjęcia rzucony niedbale komentarz wywoła lawinę, która sprawi, że Ava zupełnie inaczej spojrzy na dzień, który przeżywała tysiące razy.

Początek to emocjonalny rollercoaster, gdy bezradnie obserwuję miotającą się matkę, której przed momentem zaginęło dziecko. Jedyne co czuje, to narastająca rozpacz i chwytający za gardło obezwładniający strach.

"Tra­ge­dia jest jak cho­ro­ba za­kaź­na. Lu­dzie cię uni­ka­ją. Nie chcą się za­ra­zić".

Rok później Ava uczęszcza na terapię, a wspomnienia z tragicznego poranka, który zmienił jej życie w koszmar, wypaliły się już na zawsze w jej umyśle. Przeżywa je wciąż na nowo, nieskończoną ilość razy roztrząsa, co mogła zrobić inaczej. Jak straszne to musi być uczucie, gdy twoje dziecko znika, a ty nie masz pojęcia, co się z nim stało. Poczucie winy, niewiedza, trudność związana z brakiem możliwości przeżywania żałoby, a jednocześnie codzienna żałoba, jest jak trucizna, która niszczy umysł i ciało.

Kluczem do rozwiązania zagadki stała się postać młodej dziewczyny cierpiącej na zespół Angelmana nazywany syndromem uśmiechniętej kukiełki. Jest to choroba genetycznym, która objawia się upośledzeniem umysłowym i ruchowym, napadami nieuzasadn...

Dobra książka, dla której trzeba mieć troszkę cierpliwości, bowiem pierwsza połowa jest odrobinę nużąca, natomiast druga sprawia, że z napięciem towarzyszymy głównym bohaterom w poznawaniu prawdy o dniu zaginięcie ich córki. Finał powieści rekompensuje mało wciągający początek - zostałam zaskoczona przez autorkę, nie spodziewałam się takiego zakończenia, które podnosi moją ocenę całej powieści o jedno oczko. Książka godna polecenia.

Dość zgrabna książka o nieoczywistym finiszu

Oj to bardzo niepokojąca książka! W momencie, kiedy dowiadujemy się, że córeczka Avy zniknęła poznajemy jej myśli, segregację zdarzeń i każdy nawet najdrobniejszy czynnik, który mógłby mieć wpływ na to, że nagle jej w wózku nie było. Sama bohaterka wciąż roztrząsa sprawę na nowo, my poznajemy mniej więcej czas od kiedy spuściła ją z oczu, jednak wymiarom sprawiedliwości niekoniecznie przedstawia go dokładnie. Przytłoczona wyrzutami sumienia nieco umniejsza swoją winę. Dosyć ciekawą postacią jest tutaj jej mąż, który ani razu nie obwinia jej o zniknięcie ich dziecka. Jednak bywały momenty, kiedy już miał się z czegoś zwierzyć, ale w ostatniej chwili się rozmyślał. Sąsiedzi niby również im współczują, choć nie do końca miałam do nich zaufanie. Nawet matkę tej dziewczynki podejrzewałam o niekoniecznie dobry rozum, gdyż znając jej myśli nie bywała stabilna emocjonalnie. Z pewnością nie uważam jej za osobę nadopiekuńczą, ani jakoś tak nie bardzo widziałam ją w roli odpowiedzialnej matki. W sumie wpływ na to mogło mieć wiele czynników, jednak to tylko moje zdanie. Każde wydarzenia poznajemy naprzemiennie, raz jest to czas w którym znika dziewczynka, innymi razami jej wspomnienia, które często powracają, a niekiedy czas w którym na świecie jest już ich kolejne dziecko. Niby postacie są dokładnie opisane, ale u każdego jest zachowany motyw tajemniczości, pewnych podejrzeń, które w nas wyzwalają. Nawet ich zwyczajne rozmowy nie kończą się zwyczajnie, nie chodzi o podejrzenia z kt...

"Impreza sąsiedzka" to thriller, którego in­spi­ra­cją do na­pi­sa­nia , była naj­słyn­niej­sza hi­sto­ria za­gi­nię­cia Ma­de­le­ine McCann.


Ava zostawiła swoją córkę w wózku tylko na chwilę. Pasy były zapięte i była przekonana, że córeczka jest bezpieczna. Ale kiedy zeszła na dół, drzwi były otwarte, a Abi nie było.
Rok później Lovegoodowie planują przyjęcie z okazji przebudowy domu.
Ava nie ma ochoty iść, ponieważ nie chce spędzać czasu z ludźmi, którzy nie podzielają jej bólu.
Mąż zaczyna się o nią martwić. W trakcie rozmowy z przyjaciółmi i sąsiadami Ava dowiaduje się czegoś nowego o dniu, który stał się jej koszmarem.
Jedno zdanie, które może wszystko zmienić.
Czy Ava odkryje co stało się z jej córeczką?
Kto stoi za koszmarem matki?
Tytuł "Impreza sąsiedzka" jak dla mnie jest nieadekwatny do tego co dostajemy w książce. Sugeruje on, że będziemy uczestnikami imprezy i ona będzie tematem przewodnim.
Tymczasem dostajemy dramat rodzinny związany z zaginięciem dziecka, który ciągnie się niebywale długo. O ile wstęp rozumiem, że jest napisany aby przybliżyć nam cała sytuację, o tyle powracanie i wałkowanie w kółko tego samego już nie.
Długie opisy, powracanie do tego o czym czytamy kilka stron wcześniej , w kółko przemyślenia, rozważania, a imprezy brak.
Oczywiście nie ujmując tragedii matki, ale tu jest to rozciągnięte do granic możliwości na czynniki pierwsze.
Reasumując, książkę dokończyłam, bo byłam ciekawa ja...

Ava zostawia swoją córeczkę, zapiętą pasami w wózku, dosłownie na pięć minut. Kiedy wraca, dziewczynki nie ma, a drzwi są otwarte. Rok później nowi sąsiedzi urządzają przyjęcie z okazji przebudowy domu. Ava nie chce tam iść, nie czuje się gotowa, ale w końcu ulega namowom najbliższych. Wychodzi jej to na dobre, bowiem pada komentarz, który zmienia myślenie kobiety o dniu zniknięcia jej córeczki…

Cóż Wam mogę powiedzieć – to była bardzo dobra lektura. Na początku zastanawiałam się, jak ten cały zamysł będzie można ciągnąć przez tyle stron, ale powiem Wam, że totalnie tego nie odczułam.

Miałam swoje podejrzenia, co do zniknięcia córeczki Avy, nawet po części miałam rację, ale finał finałów złamał moje serce. Może dlatego, że to było takie bezduszne – wiem, że piszę dość tajemniczo, ale nie chcę po prostu zdradzić Wam zbyt wiele. Myślę, że Autorka nie chciała, by wyjaśnienie było aż tak oczywiste.

Łączyłam się w bólu z główną bohaterką. Świetnie oddano to, przez co musiała przechodzić. Łączyłam się z nią w bólu i po części czułam to, co ona. Mam jednak nadzieję, że nigdy nie będę musiała się tak martwić o swoją córkę.

Trochę po macoszemu została potraktowana tutaj Bella, która niby była blisko Avy i Matta, tak jak Neil, ale jakoś tego nie odczułam. Fakt, że po tragicznych wydarzeniach odsunęli się od siebie, ale jakoś nie potrafiłam sobie wyobrazić, że między nimi było kiedyś inaczej.

⭐RECENZJA⭐

Ava.
Abi.
Matt.
Tragedia, która zmieniła ich życie. Czy dowiedzą się, co tak naprawdę stało się tego feralnego dnia?
😱
"Impreza sąsiedzka" to świetnie napisany thriller psychologiczny, który trzyma w napięciu do samego końca! Jednak z początku może wydawać się, że jest to taka o, przeciętna obyczajówka, ale nie dajcie się zwieźć! 😁 Pisarka S. E. Lynes ma bardzo dobry styl i język oraz przyjemny ogólny kunszt pisarski. Sekrety, napięcie to jest coś, co znajdziecie w tej powieści. Akcja toczy się swoim rytmem, wszystko przedstawiane jest w odpowiednim porządku i bez jakichś zbędnych opisów. Tak naprawdę wszystko jest po coś, żeby nam pokazać co, jak, gdzie, dlaczego. Akcja dość mocno przyspiesza pod koniec, co powoduje ciarki na całym ciele. Od razu chce się wiedzieć wszystko. Żałoba to coś, co boli rodzica po stracie dziecka, jednak tutaj jest ogromna szansa na to, że może być lepiej, po prostu trzeba wierzyć. Lubię, gdy autorzy w swoich lekturach poruszają ludzkie, ciężkie tematy. Ja wiem, że one są bolące i w ogóle, ale pokazują nam, że właśnie tak wygląda życie. Nie jest to bajka. Ale podoba mi się też, że mimo, iż są one przykre, to może być happy end. Kreacja głównych bohaterów była dobra, ale szczerze? Jakoś niespecjalnie ich polubiłam i zapamiętałam. Byli, bo być musieli i tyle 😜😝🤪 Podsumowując wszystko, co wyżej napisałam, to uważam, że ta książka jest warta uwagi i zasługuje na wiele. Polecam! 💚
😱
Współpraca z ...