Impuls

Już jutro premiera thillera "Impuls" Jolanty Żuber.Jest to historia dwunastoletniego Tomka Sosnowskiego, chłopca z lekkim spektrum autyzmu.Próbując oswoić swój lęk, strach uczęszcza na terapię, która przynosi coraz lepsze efekty.

Pewnego dnia Tomek nie wraca do domu po terapii...

Historia przedstawiona przez autorkę wywołuje niesamowite emocje zaczynając od litości, gniewu a kończąc na strachu.Porusza najczulsze struny.Obserwujemy cierpienie dziecka, desperacką walkę matki o porwanego syna.Matki, która jest w stanie zrobić wszystko, aby tylko zdobyć informacje o dziecku.Żal ściska serce, gdy o tym wszystkim czytamy.Boimy się o to co jeszcze spotka Tomka.Przepełnia nas gniew na obojętność ludzi na krzywdę dziecka.Przez cały czas czujemy to, jaki dramat przeżywają rodzice.Ich bezsilność, obwinianie siebie nawzajem.Podobało mi się, że Pani Jolanta pokazała nam uczucia chłopaka ze spektrum autyzmu. Jego strach, lęk,niepewność.Doskonałym zabiegiem było wplecenie między rozdziały fragmentów pamiętnika.Przybliżyły one historię rodziny.Akcja rozwija się szybko, aby w końcu doprowadzić do zaskakującego zakończenia, które wbija w fotel.Ta książka to świetny thiller.Majstersztyk.

Dzisiaj przychodzę do Ciebie z recenzją książki, którą mam ogromną przyjemność objąć patronatem. W tym miejscu dziękuję Autorce i Wydawnictwu za okazane mi zaufania, a koleżankom z "patronackiej bandy" gratuluję!

Cóż ja tu otrzymałem? Autorka zaprosiła mnie do świata swoich bohaterek_ów. I tak poznałem 12-letniego Tomka z łagodnym spektrum autyzmu, który pewnego dnia w drodze powrotnej z zajęć terapeutycznych znika. Oraz Annę, dojrzałą kobietę, która borykając się z własnymi trudnymi doświadczeniami "wplątuje się w sieć intryg i kłamstw". Czy zniknięcie Tomka ma jakikolwiek związek z Anną? I w tym wszystkim musi odnaleźć się rodzina Tomka – z własnym wstydem i strachem oraz wyrzutami sumienia.

IMPULS to niepokojący, z gęstniejącą atmosferą thiller. Czytając go, odczuwałem zataczający się wokół mnie krąg niepokoju, z każdą stroną oplatający swym mrokiem moje ciało. Czułem, jakby ktoś wyrywał mi coś z wnętrza mojej głowy. Targały mną sprzeczne emocje. Miałem poczucie, że nie ma we mnie zgody na takie traktowanie. W pewnym momencie miałem poczucie, że zostaję więźniem tej opowieści. Im głębiej "wchodziłem" w tę opowieść, tym więcej smutku i łez mnie dopadało. To wszystko, te emocje, mimo że siedziało jedynie w mojej głowie, wydawało się takie rzeczywiste, niemal namacalne. Ciemność. Wilgoć. Czyjeś odgłosy. To wszystko towarzyszyło mi i nie chciało mnie opuścić.

Autorka skonstruowała tę opowieść w taki sposób, że mimo jej ciężkiego klimatu (histori...

Tomek, chłopiec z lekkim spectrum autyzmu, znika podczas powrotu z terapii. Zrozpaczona matka obwinia o wszystko męża, ale przede wszystkim nastoletnią córkę. Postanawia odnaleźć syna za wszelką cenę. Gdzie podział się chłopak? Czy uda się go uratować?

Akcja powieści rozgrywa się w dość szybkim tempie. Fabuła bywa mroczna, pełna tajemnic, przerażająca, ale też intrygująca. Myślałam, iż w temacie porwań dzieci przeczytałam wszelkie możliwe schematy, jednak tutaj autorka zaskoczyła mnie totalnie. Wykreowani przez pisarkę bohaterowie przejawiają cały wachlarz różnych zachowań, które mogą wzbudzić w czytelniku wiele emocji. Stworzone przez nią portrety psychologiczne to dla mnie po prostu majstersztyk. Na szczególną uwagę zasługują obrazy Tomka - dzięki niemu możemy zobaczyć jak w stresujących sytuacjach radzi sobie chore dziecko, Anny - kontrowersyjnej, czasami wręcz niezrozumiałej kobiety oraz Mirki - terroryzowanej latami przez ojca z powodu swojej odmienności.

W książce poruszone zostały bardzo ważne zagadnienia: przemoc domowa, trauma spowodowana wieloletnim krzywdzeniem i brakiem pomocy (zwłaszcza ze strony najbliższych) czy handel żywym towarem. Poczujemy razem z postaciami strach, gniew, zazdrość, chęć zemsty. Ujrzymy także siłę matczynej miłości oraz to do czego może doprowadzić utrata ukochanego dziecka.

Jola zgrabnie potrafi budować napięcie oraz szachować uczuciami odbiorcy. Lektura wciąga niczym ruchome piaski, a treść na długo zostaje...

„Impuls” autorstwa Jolanty Żuber to książka, która swoją premierę miała dokładnie tydzień temu, wywołując niemały szum. Kolejni patroni, w których gronie nie brakuje moich serdecznych znajomych z bookstagramowego świata (których przy okazji ciepło pozdrawiam) oraz czytelnicy, rozpływali się nad dziełem autorki, określając go nierzadko thrillerem niemal kompletnym, gwarantującym przeżycia czytelnicze na najwyższym poziomie.

Sama fabuła nie wydaje się mocno skomplikowana- kiedy dwunastoletni Tomek z łagodnym spektrum autyzmu nie wraca po jednej ze swoich sesji do domu, jago popadająca w coraz większy obłęd matka postanawia poruszyć niebo i ziemię, by sprowadzić syna całego i zdrowego do domu. Kobieta nie wie jednak, że w tym celu będzie musiała przekroczyć granicę ludzkiego zła, o której wcześniej nie miała pojęcia…

Nazwisko Jolanty Żuber już wielokrotnie przewijało mi się przez oczy, budząc we mnie rosnącą ciekawość do poznania stylu autorki. „Impuls” tę ciekawość w końcu zaspokoił, dając mi do rąk thriller niepokojąco mroczny, obok którego nie jest się w stanie przejść obojętnie. Napięcie, które w trakcie czytania nabiera tylko prędkości, startuje już niemal na samym początku z wysokiego „c”, a szokujące zwroty akcji oraz drastyczne opisy desperacko walczącej rodzicielki o swoją pociechę, tworzyły przed moimi oczyma wyjątkowo realne obrazy. Wszystko to połączone z niebanalnym stylem sprawiło, że autorce gratuluję znakomitej książki...

Zabierając się za czytanie tej powieści, zachęcona kilkoma opiniami innych czytelników, a przede wszystkim @recenzje_wiewiooory , miałam wielki apetyt na genialny thriller. Muszę przyznać ,że się nie zawiodłam, choć przyznaje że początek nie był łatwy. Miałam nawet chwilę zwatpienia zastanawiając się czy ta "dziwna" książka jest na pewno dla mnie...ale ja z reguły jak coś zacznę czytać, to już kończę- i tu chwała mi za to, że jestem wytrwałym czytelnikiem, bo już za chwilę zostałam wciągnięta w fabułe bez reszty. Jest dziwnie jest mrocznie, jest nietypowo- co wszystko składa się na powieść od której nie można się oderwać. Nie odłożysz jej dopóki nie poznasz zakończenia, a owo zakończenie wbija w fotel i rozdziawia paszczę 



Ja się nadal zastanawiam skąd w autorce wziął się pomysł na tą historię, która jest taka dobra i jednocz...

"Impuls" to książka, która w trakcie jej czytania, sama w sobie wywołuje wiele skrajnych emocji, więc nie sposób przejść obok niej obojętnie. Porównałabym ją do wyładowania elektrycznego, którego dotykasz, razi Cię prądem i pozostawia w osłupieniu, odrętwieniu i szoku na długo, a skutki uboczne będziesz odczuwać jeszcze przez jakiś czas. Po tej książce nie sposób się otrząsnąć, to jest jedna z tych historii, która wbije Was w fotel, bo jest tak pokręcona i popieprzona, że nie będziecie w stanie oderwać się od niej, za nim nie skończycie jej czytać. Momentami łapałam się za głowę, bo wręcz nie dowierzałam, aby autorka mogła wymyślić tak przerażające i okrutne sceny i do tego, jeszcze w tak fenomenalny sposób wpleść je w fabułę. "Impuls" to historia dramatu i cierpienia wielu ludzi. Autorka porusza temat autyzmu, adopcji, przemocy, zaburzeń psychicznych, odrzucenia, chęć zemsty oraz bycia kochanym i akceptowanym przez swoich najbliższych.
.
Kto jeszcze nie czytał tej książki, koniecznie musi ją nadrobić, ja dzięki booktourowi zorganizowanemu przez autorkę, miałam przyjemność poznać tę wyjątkową i nieprzewidywalną historię. Niech Was tylko ta okładka nie zwiedzie, bo chociaż może wyglądać niepozornie, ale to jest szatan wśród thrillerów 🖤

Jaki thriller zrzucił Ci kapcie z nóg❓


Czy szaleństwo rodzi się z nieokiełznanego bólu❓
Patrzyli i widzieli, co chcieli
A mój ból eskalował we mnie.
Straty nie zaklei się żadnym plastrem
Jest ostateczna
Wieczna
Oblepiona etykietką "już nigdy".
Ale może jednak...
Może uda mi się coś z tym zrobić...


Znajdę cię
Rozniosę w pył każdą przeszkodę
Będę mieć opory
Będę walczyć z własną godnością
Z każdym ograniczeniem, które oddala mnie od Ciebie
Znajdę cię
Prawda?


Thriller okryty paltem grozy. Będzie Cię mroził. Ziębił zakamarki duszy, które wolałbyś trzymać pod kluczem. Owinie się kościstą dłonią na twoim sercu zadając trudne pytania. Podda Cię próbie. Postawi pod ścianą pytając: "a ty co byś zrobił na ich miejscu?". A wierz mi, nie ma dobrej odpowiedzi na to pytanie...


Nie polubisz ich. Bohaterowie będą szarpać za Twoje nerwy z doskonałą precyzją. Zostawią za sobą idealnie poszarpane strzępy emocji, których nie zdołasz stłumić. To opowieść o toksycznym rodzicielstwie, błędnych decyzjach, oparach szaleństwa. To historia, która została opowiedziana w taki sposób po raz pierwszy. To książka o koszmarach, które wyciągają swoje macki poza strefę snu... Chcesz się przejść uliczkami tego koszmaru❓

Tomek, 12-letni chłopak ze spektrum autyzmu, zostaje uprowadzony w drodze do domu. Ewa, jego matka robi wszystko, by go odnaleźć. Cała jej rodzina zaczyna się rozpadać, a na jaw wychodzą skrywane od lat sekrety...
Anna to młoda kobieta, która będąc w ciąży musi pogodzić się z tym, iż jej dziecko urodzi się martwe. Skazana na cierpienie kobieta popada w obłęd...

Cóż to była za historia! Do tej pory mam sieczkę w głowie. Czuję się emocjonalnie wyprana. Od początku do samego końca książka jest nieprzewidywalna i momentami mocno pokręcona. To thriller psychologiczny, który pochłania nas swoim mrokiem. Ciężka, duszna atmosfera nie daje chwili wytchnienia.

To intrygujący trzymający w napięciu tytuł, poruszający trudne tematy. Przemoc fizyczna i psychiczna, dysfunkcyjność rodziny, depresja... W pewnym momencie można poczuć się przytłoczonym, bo emanujące ze stron zło zdaje się nie mieć końca.

"Żółty to kolor słońca... " - słońce w tej książce skryło się w gęstej mgle, nie mając możliwości przebicia swoimi złocistymi promieniami mroku, który otoczył i zawładnął bohaterami.