Opinia na temat książki Ja diablica

"Ja, diablica", Katarzyna Berenika Miszczuk Lektura książki pozostawiła we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony chciałabym dowiedzieć się jakie będą dalsze losy Wiktorii, ale bez czytania kolejnej książki autorki. Fabuła była ciekawa i wciągająca, niestety minusem powieści jest, w moim odczuciu język - dialogi są sztuczne, wszystko jest przerysowane. Nie podoba mi się, że wszyscy mieszkańcy zaświatów (zarówno Diabły jak i Anioły) są niewyobrażalnie piękni. Aż robi się mdło od bujnych ciemych włosów, oliwkowych skór, pełnych piersi i muskularnie wyrzeźbionych torsów. Chciałabym zwrócić także uwagę na dwie postaci. Pierwsza to Piotruś. I jak można by wnioskować z imienia Piotruś nie jest ani dzieckiem, ani zwierzątkiem głównej bohaterki. To dorosły mężczyzna, w którym Wiktoria jest zakochana, a w książce jego imię ani razu nie jest użyte w niezdrobnionej formie, co sprawia, że jest postacią komiczną, zamiast być uosobieniem pierwszej miłości. Druga postać to Anna Kowalska. Ona bardzo mi się podobała, właśnie dlatego, że była niepowtarzalna. Autorka miała na nią fajny, nieszablonowy pomysł. Można o niej powiedzieć "buntowniczka z piekła rodem", która ma na pewno więcej ikry niż Piotruś, a być może i Beleth.