Opinia na temat książki Jaga

Czytanie serii zaczęłam oczywiście od "Szeptuchy". Teraz skończyłam „Jagę”, czyli trochę wróciłam do początków, a na mojej półeczce pozostała jeszcze ostatnia część „Przesilenie”. Myślę jednak, że ta część troszkę poczeka, gdyż muszę złapać oddech i zrobić sobie odskocznię.
Jaga, a raczej Jarogniewa osiedliła się w Bielinach po śmierci swojej babci, która również była szeptuchą. Chatka w której zamieszkała ledwo się trzymała, tak jak jej interes. Miejscowi wprawdzie wcześniej korzystali z porad szeptuchy, jednak zapłata następowała w naturze. Do młodej Jagi przychodzi mało kto po poradę, a o wiele częściej zaglądają demony i bogowie. Opiekunem Jarogniewy staje się sam bóg ognia - Swarożyc, którego znamy z poprzednich części o Gosławie. Wsparcia udziela je również miejscowy żerca - młody Mszczuj, jakże odmienny od tego którego znałam z poprzednich części.

Opowieść o Jadze coś w sobie ma i czyta się ją dobrze. Autorka skupiła się na jednym wycinku z życiorysu szeptuchy. Opisane jest jej życie bezpośrednio po przyjeździe do Bielin. Brakuje mi trochę rozwinięcia tematu, gdyż wiadomo, że Jaga wyszła za mąż za Mszczuja, urodziła syna, później rozstała się z mężem, lecz te wątki w ogóle i w żadnym szczególe nie zostały nawet rozpoczęte. Z tej też przyczyny mam jeden wielki niedosyt.
Muszę jednak przyznać, że młoda Jaga miała charakter, osobowość i doskonale wiedziała czego chce. Fajnie było ją poznać, więc książkę najzwyczajniej polecam.