Opinia na temat książki Jak mogłaś

Ta książka zwróciła moją uwagę niemal od momentu, jak tylko pojawiła się w zapowiedziach. Powieść " Jak mogłaś " wzbudziła moje zainteresowanie już samą okładką, chociaż dałam się trochę zwieść, bo nie jest ona adekwatna do treści. Na zdjęciu widzimy dwie nastolatki, a bohaterki książki są osobami dojrzałymi.

Trudno znaleźć jakieś informacje na temat autorki i jej twórczości. Poszperałam trochę w necie i dowiedziałam się, że Heidi Perks urodziła się w 1973 roku. Mieszka nad morzem w Bournemouth wraz z mężem i dwójką dzieci. Heidi ukończyła Uniwersytet w Bournemouth w 1997 r., uzyskując tytuł licencjata (z wyróżnieniem) w dziale zarządzania sprzedażą detaliczną, a następnie rozpoczęła karierę w dziale marketingu przed wyjazdem w 2012 r., aby skupić się zarówno na wychowywaniu rodziny, jak i pisaniu swojej pierwszej powieści „ Pod powierzchnią „. Interesują ją związki rodzinne, zwłaszcza, gdy niektóre postacie są nieco dysfunkcyjne i uwielbia o nich pisać.

„ Jak mogłaś „ jest pierwszą książką autorki wydaną w Polsce, która mówiąc szczerze wciągnęła mnie od pierwszej strony. Na początku wszystko wydaje się jasne i proste. Dramat obyczajowy o zaginionym dziecku i rozpaczy rodziców usiłujących je odnaleźć. Wkrótce okazuje się, co innego, następuje zwrot akcji. To, co białe staje się czarne, ofiara staje się sprawcą. Nie chodzi tylko o dziecko, które zaginęło, ale o morderstwo.

Podczas szkolnego festynu będąca pod opieką Charlotte, mała Alice, córka jej przyjaciółki Harriet zaginęła bez śladu. Wydawałoby się, że doświadczona matka trójki dzieci nie mogłaby dopuścić do tego, aby stracić z oczu dziecko. Do tego dziecko przyjaciółki, która z całym zaufaniem powierzyła jej opiekę nad swoją jedynaczką, z którą do tej pory nie rozstawała się ani na chwilę. Otóż okazuje się, że mogła, albowiem zamiast pilnować dzieci przeglądała posty na FB. Na nic zdają się przysięgi, że spuściła dziewczynkę z oka tylko na chwilę, że cały czas bawiła się z innymi dziećmi i nigdzie nie odchodziła sama. Zrozpaczona Harriet winą za nieszczęście obarcza Charlotte. Podobnie czynią wszyscy naokoło włącznie z mediami i policją.

Minęły dwa tygodnie od feralnego dnia, kiedy Harriet i Charlotte zmuszone są spotkać się ponownie na komisariacie. Okazało się, bowiem, że obie są świadkami pewnego zabójstwa i muszą podjąć decyzję czy wbrew wszystkiemu powinny sobie pomóc. Wydarzenia z przeszłości przeplatają się z teraźniejszością, a przy okazji śledztwa wychodzą na jaw liczne sekrety z życia kobiet.

Autorka świetnie poradziła sobie z kreacją bohaterek. Tyle samo uwagi poświęciła zarówno postaci Harriet jak i Charlotte, dzięki czemu łatwo było mi się wczuć w sytuację kobiet i stopniowo dochodziłam prawdy, jednak do końca nie wiedziałam po czyjej stronie stanąć.

Bardzo podoba mi się styl pisania Heidi Perks, lekki i łatwy w odbiorze. Wartka akcja, ciekawa fabuła, stopniowo budowane napięcie, dużo emocji, ciekawie prowadzona narracja, spowodowały, że książkę przeczytałam w ekspresowym tempie. Dostałam wszystko, czego oczekuję sięgając po dobry thriller. Przyjemności z czytania nie zepsuło mi nawet dość przewidywalne zakończenie.
Co stało się z małą Alice? Czy przyjaźń głównych bohaterek była tak naprawdę prawdziwa i czy wystawiona na tak ciężką próbę przetrwa ?

Polecam, bardzo dobrze napisana opowieść wzbudzająca refleksje i dająca do myślenia.

„ Niektóre przyjaźnie zbudowane są na tak słabych podstawach, że mogą rozpaść się przy najlżejszym podmuchu. „