Jakby jutra nie było

"a co, jeśli jutra nie bę­dzie? Co wtedy? Co by było, gdy­byś to wie­dział i nie mógł nic na to po­ra­dzić?"

Pozornie poukładane życie Sebastiana rozpada się jak domek z kart. Zostaje sam w pustym mieszkaniu i ze statusem rozwodnika. Przeglądając pamiątki z młodości trafia na wisiorek, który dostał dawno temu. Dzięki niemu postanawia wykorzystać nagromadzony przez lata urlop i udaje się do Amsterdamu by odnająć kobietę, która mu go ofiarowała. Szybko jednak zdaje sobie sprawę, jak nierzeczywisty był jego pomysł. W hotelu poznaje Anuk, piękną i inteligentną recepcjonistkę. Oczarowana historią wisiorka bardzo chce mu pomóc odnaleźć jego cel. okaże się, iż podróż w którą się wybiorą zmieni ich życie na zawsze.

„Jakby jutra nie było” to cudowna nieśpieszna opowieść która pokazuje, że nigdy nie jest za późno by odnaleźć miłość. Pokazuje jak ważne jest czerpanie radości z każdego dnia. Jak istotne jest życie tu i teraz, a nie rozpamiętywanie przeszłości czy odkładanie życia na jutro. Tym bardziej, że nie wiemy jaki los nam jest pisany i ile nam tej przyszłości zostało. Uświadamia również, iż nasze życie może odmienić się w momencie gdy najmniej się tego spodziewamy.

Ogromnym plusem jest narracja widziana okiem mężczyzny ale i dojrzali bohaterowie. Piękny język, plastyczne opisy i ogrom emocji powoduje, iż trudno oderwać się od lektury. Jak to w życiu, nie zabraknie tu tych pięknych, jak i trudnych czy smutnych chwil. Autor pokazuje, jak rodzi si...

Wielokrotnie już pisałam, że jestem typową sroczką, czyli przyciągają mnie ładne okładki. Tak było i tym razem. Na granatowo-niebieskim tle są moje ulubione wiosenne kwiaty w błękitnym kolorze. Przyznam, że sama chciałam mieć takie w ogrodzie, lecz chociaż kilka razy takie kupiłam, wiosną okazywały się fioletowe, tez piękne, lecz nie takie jak miały być...
W ogóle cała książka jest ładnie wydana, aż chce się ją czytać. Pierwszy raz spotkałam się z twórczością Tomasza Kieresa, lecz po lekturze tej książki, myślę że pewnie nie ostatni.
To historia o miłości, niby znany i oklepany temat, lecz dla mnie ta fabuła była bardzo budująca. Po prostu mam z bohaterką wiele wspólnego, czytając o jej rozterkach na temat leczenia, przypomniałam sobie swoje zmagania.
Nie wiem, czy czytałam kiedyś miłosną historię opisaną z punktu widzenia mężczyzny. Chociaż przyznam, że początkowo trochę mnie jakby nużyły przemyślenia głównego bohatera, jakoś mi to nie bardzo pasowało do mężczyzny, lecz gdy już bardziej wczułam się w treść, nie raziło mnie to.
Czy wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia? W przeczucia i nagły impuls, który zmusza do zmiany sposobu życia? Może po przeczytaniu tej książki uwierzycie w miłość rodzącą się od pierwszego spotkania...

Pierwszy raz spotykam się z twórczością autora i jestem miło zaskoczona. W książce "Jakby jutra nie było" poznajemy Sebastiana, któremu życie wywróciło się do góry nogami. Z pozoru był szczęśliwy i miał wszystko ułożone ale okazało się, że są to tylko pozory. Przez przypadek znajduje pamiątkę z dzieciństwa, która przywróciła mu miłe wspomnienia. Mężczyzna postanawia wybrać się w podróż bez celu, nie chce niczego planować. Podczas wycieczki poznaje Anouk, która potrafi cieszyć się chwilą i docenia najdrobniejsze rzeczy czy gesty, gdzie przeważnie podczas zabieganego trybu życia nie zwracamy uwagi na drobnostki.
Kobieta skrywa w sobie ogromną tajemnicę i sama potrzebuje zrozumienia oraz wsparcia. Cały czas stara się być dzielna, samodzielna oraz zadowolona z życia.
Chce żeby każdy dzień był wyjątkowy i warty przeżycia.
Anouk postanawia pomóc Sebastianowi w odnalezieniu swojego celu. Wspólna przygoda zaczyna ich zbliżać do siebie i uwielbiają spędzać razem czas.
Czy udam im się pokonać przeciwności losu?
Czy znajdą wspólny cel w życiu?

Książka jest napisana z perspektywy mężczyzny, co było dla mnie nowością i całkiem dobrze mi się czytało. Historia była dla mnie w jakimś stopniu przewidywalna ale podobało mi się jej przesłanie.
Nigdy nie powinniśmy wątpić oraz zostawać sami z problemami. Nadzieja i wiara jest w życiu bardzo ważna, tak samo jak bliskość drugiego człowieka, który po prostu będzie wsparciem.
Piękny romans, który pokazuje pr...

Historia obyczajowa, romantyczna, o tym co najważniejsze w życiu, o wyborach, o miłości, trochę smutna, trochę nostalgiczna. Taka w stylu autora.

Tomasz Kieres, nazywany polskim Nicholasem Sparksem serwuje nam kolejną opowieść o życiu. Opowieść o drodze jaką trzeba przejść, o trafnych wyborach, o tym, że los ma dla nas dużo niespodzianek. Bohaterowie to ludzie tuż obok nas, realni, a ich problemy to problemy o których słyszymy. Może momentami jest troszkę bajkowo, jednak te chwile zmuszają nas do refleksji - co by było gdyby. I chyba taki był zamysł autora. Co do treści - fabuła się broni, zakończenie może zaskoczyć, ale dużo tu momentów pełnych przemyśleń, zatrzymań, co trochę stopuje akcję, ale chyba tak miało być.

Myślę, że każdy czytelnik książek obyczajowych będzie w pełni usatysfakcjonowany tą historią. Trudną, ale piękną.

Chyba nie ma osoby, która nie snuła by planów- zarówno tych na najbliższy czas jak i dalekosiężnych. Nazbyt często w codziennej gonitwie odkładamy na później marzenia, kolejne cele życiowe, sprawy osobiste, zdrowotne, zawodowe- wszystko, co się da. Bo jutro będzie łatwiej, będzie czas, lepsza pogoda czy samopoczucie i ogrom innych powodów. Rzadko kiedy człowiek myśli o jutrze w kategorii tego, że może nie nadejść. I nawet słuchając najnowszych wieści ze świata, przyjmując do wiadomości historie znajomych, to nadal swoje jutro i swoje życie bierzemy za pewnik. A co, jeśli jutra już nie będzie?

Sebastian, patrząc na niego z boku, to mężczyzna, który swoje życie może uznać za sukces. Świetna praca, udane małżeństwo, dobre zarobki zapewniające stabilizację finansową, a wiele jeszcze przed nim, bo dopiero zbliża się do półwiecza swojego życia. Niestety, nie wszystko jest takie na jakie wygląda. I nagle mężczyzna zostaje w pustym mieszkaniu, z masą urlopu do wykorzystania i statusem rozwodnika. Jak poradzić sobie budując życie od nowa w średnim wieku? Sebastian staje się zagubiony- we własnym świecie i uczuciach, tęskni, choć nie do końca zdaje sobie sprawę za czym, a z czasem doskwiera mu samotność i pustka. I najlepszym sposobem, który przychodzi mu do głowy na zaradzenie problemom piętrzącym się w jego wnętrzu będzie podróż. Teoretycznie, by odnaleźć kobietę z przeszłości. W praktyce- może czas odnaleźć siebie?

Anouk to uprzejma, inteligentna i olśniewaj...

Mężczyzna po nieudanym małżeństwie, które zakończyło się rozwodem, znajduje w swoich spakowanych rzeczach pamiątkę z dzieciństwa. Jest to łańcuszek, który podarowała mu bardzo dawno temu dziewczynka, podczas jego pobytu w Holandii. Sebastian postanawia wyruszyć w podróż, by spotkać znajomą sprzed lat. Na miejscu poznaje pracownicę hotelu, w którym się zatrzymał, a ta zainteresowana historią sprzed lat postanawia pomóc mu w poszukiwaniach. Co wyniknie ze wspólnych poszukiwań? Jak bardzo przeszłość będzie rzutowała na przyszłość?

Moja książkowa podróż z Tomaszem Kieresem zaczęła się w 2019 roku, powieścią Nie pozwól mu odejść. Choć sama nie jestem fanką porównań, to zwróciłam uwagę na twórczość autora ze względu na zestawienie jej z powieściami Sparksa. Wspomniałam o porównaniach, bo okazuje się po latach, że jestem hipokrytką w tej sferze, ponieważ gdybym miała komuś polecić, Jakby jutra nie było, powiedziałabym, że jest to historia pachnąca Sparksem. I to jest komplement.

Twórczość autora wyróżnia prawda, naturalność i wrażliwość. Te pierwsze trzy rzeczy, które przychodzą mi na myśl, powodują, że czytanie jego książek jest czystą przyjemnością. Ode mnie 8/10.

To moje pierwsze spotkanie z Tomaszem Kieresem i jego twórczością, pierwsze i od razu bardzo udane. Historia opowiedziana przez autora powoduje, że nie przelatuje się przez nią, tylko człowiek się nią delektuje, rozważa, zastanawia.

Sebastian po rozwodzie przylatuje do Amsterdamu w poszukiwaniu pewnej kobiety z przeszłości.
Kobiety, która podarowała mu łańcuszek.
Spontaniczny wyjazd zmienia jego życie.
Anouk poznaje Sebastiana w hotelu i postanawia wyruszyć z nim w podróż.
Co wyniknie z tej podróży?
Jaką tajemnicę skrywa Anouk?
Czy Sebastian odnajdzie tajemniczą kobietę?

Historia która wbrew pozorom nie jest łatwa, momentami chwytająca za serce, powodująca, że uczymy się patrzeć w przyszłość i żyć jakby jutra miało nie być. Żyć i chwytać z dnia to co najcenniejsze. Dwa punkty widzenia pozwalają na lepsze poznanie tej opowieści, uczuć i historii., a jest to opowieść o miłości, samotności i bólu. Czytając Tomasza Kieresa czasem czułam się jakbym czytała mojego ukochanego Guillaue Musso.

Kilka razy miałam ochotę wyłączyć telefon i przestać słuchać tej dziecinady. Dialogi prowadzone przez głównych bohaterów i ich przemyślenia były tak słodkie, że trudno było się powstrzymać od przewracania oczami. Wrażliwość i troska o innych wręcz niemożliwe. Sam wątek wyjazdu głównego bohatera do Holandii i szukania zupełnie obcej osoby jest bardzo słaby, a stanowi podstawę całej powieści. W trakcie słuchania pierwszej połowy kilka razy miałam ochotę dać sobie z tym spokój, w drugiej połowie pojawia się wątek choroby głównej bohaterki i on dodaje kolorytu całości, ale niestety jest mocno przewidywalny i trochę się gryzie z postawami bohaterów jak z bajek Disneya.

Jestem bardzo rozczarowana. Nie sądzę, że sięgnę jeszcze po twórczość tego autora.

O miłości... z punktu widzenia mężczyzny, i z punktu widzenia kobiety. Miłości, która pojawiła się nieoczekiwanie i rozkwitła szybko... I nie przeminęła mimo przeszkód ale daje siłę i energię wyzwalając pokłady ciepła i czułości. Książka wzruszająca i skłaniająca do refleksji. Chyba takiej właśnie dziś potrzebowałam, aż mi ciepłej na serduszku 🙂
Polecam, warto przeczytać 😊