Jaśminowy tron

"Jaśminowy tron" to początek rozbudowanej historii opowiadanej z wielu perspektyw, lecz jako dwie główne, możemy wskazać perspektywy Prii i Malini - dwóch silnych, charakternych i pełnych determinacji kobiet, które wytrwale dążą do swych celów.

Stworzony tu świat i historia intrygują od samego początku, niepokojące obrzędy religijne, uwielbiany przeze mnie motyw rebelii, tajemnice, magia, zagadkowe butwienie, fantastyczna świątynia i jej dziedzictwo... A w środku jest jeszcze więcej. Wszystko jest niezwykle klimatyczne i przyciągające uwagę.

Żeby jednak nie było zbyt kolorowo, to autorka trochę przesadziła z tajemniczością. Książka bardzo wolno się rozkręca, a autorka wyjątkowo skąpi czytelnikom informacji. Przez to dość długo nie mogłam się w tej powieści odnaleźć ani zrozumieć jej realiów. Po pewnym czasie ten brak danych stawał się irytujący, na szczęście w końcu jednak udało mi się wsiąknąć w ten świat i trochę go poznać.

Drugi minusem jest niestety to, że książka nie wywołała we mnie zbyt wielu emocji. Brakowało mi ich w charakterach postaci, złożonym świecie, a w przedstawionej historii dopiero pod koniec.

Wierzę jednak, że ta powieść to obszerny wstęp i zaledwie początek opowieści, a w kolejnych częściach jeszcze lepiej zrozumiem świat i lepiej się z żyje z nim oraz bohaterami.

Nie rozumiem też dlaczego wiele osób reklamowało tę książkę informacją o występującym w niej wątku romantycznym - jest ciekawy i dobrze napisany...

Każdy, niezależnie od urodzenia, skrywa w sobie tajemnice.

Prija to służąca, której przeszłość i skrywane tajemnice mogą wiele odmienić. Malini to księżniczka chcąca namieszać w obecnej władzy. Obie kobiety dzieli wiele, ale łączy jeszcze więcej. Czy wspólnie zdołają wpłynąć na los Ahiranji?

Książki, które w swoim przesłaniu mają za cel obalenie szkodliwej władzy, to nic odkrywczego. Wszystko jednak zależy od tego, jak autor czy autorka opisuje świat, bohaterów i ich relacje oraz wszelkie emocje. Tak się składa, że w przypadku książki Jaśminowy tron wszystkie te elementy są na wysokim poziomie! 😊

To nie jest moje pierwsze spotkanie z twórczością Tashy Suri. Jej wcześniejszą dylogia w serii Księgi Ambhy nie była niczym nadzwyczajnym, a nawet lekko męczącym. Trochę się obawiałem biorąc do ręki jej najnowszą powieść, ale na całe szczęście wszystko wyszło bardzo dobrze 😁

W Jaśminowym tronie chodzi przede wszystkim o bohaterów. Ich losy, dziejące się krzywdy oraz sukcesy to najsilniejsza stroną książki. Autorka doskonale ukazuje towarzyszące temu emocje, a każda z postaci jest niezwykle charyzmatyczna i posiada własne poglądy i zachowania 😌

Nie znaczy to, że cała reszta nie jest warta uwagi. Linia fabularna oraz otaczający bohaterów świat zostały wykreowane w dopracowany i niezwykle ciekawy sposób. Wszystko się ze sobą łączy, a każda rzecz na swój skutek w przyszłości 😶

Styl autorki nie każdemu może przypaść do gustu. Jest...

"Jaśminowy tron" był moim kolejnym podejściem do twórczości Tashy Suri po dylogii "Kroniki Ambhy", która nie do końca przypadła mi do gustu. Z tego względu nowa powieść tej autorki była moją szansą na przekonanie się do jej stylu.

Od początku muszę przyznać, że książka wywołała we mnie ambiwalentne odczucia, jednak pozytywów było więcej niż wad. Przede wszystkim fabuła, choć początkowo trochę niemrawa, to po rozwinięciu się była naprawdę wciągająca i pomimo uchybień nie mogłem się doczekać, aż dowiem się co będzie dalej i ten stan nie minął wraz ze skończeniem lektury. Ponadto, podobał mi się system magiczny oraz tajemnicze butwienie, nękające ludzi. Do tego, w książce było paru bohaterów (choć niekoniecznie tych głównych), którym kibicowałem i polubiłem.

Jednakże, czytając "Jaśminowy tron" miałem trochę deja vu z "Kronik Ambhy". Cesarstwo składające się z kilku krain, gdzie jedna narzuca swoją wolę i kulturę innym, zakazana magia jednego z ludów, prześladowania, dziewczyna, która włada nią w tajemnicy. Jak dla mnie za dużo podobieństw, czułem się jakbym czytał kolejną książkę opartą na tym samym schemacie. A do tego jakoś nie umiem przekonać się ostatecznie do stylu autorki.

Pomimo tych wad, uważam że "Jaśminowy tron" jest powieścią dobrą i wciągającą. Na pewno sięgnę po kolejny tom, by przekonać się jak potoczą się dalsze losy bohaterów.

Po Jaśminowy tron możecie sięgnąć jak tylko tego lubicie. W papierze? Proszę bardzo. Audiobook? Filip Kosior już zakasał rękawy!

Dwie zupełnie różne kobiety. Księżniczka i służąca. Oszukane, ograbione ze wszystkiego w co wierzyły.

Czy uda im się odnaleźć na nowo? W jaki sposób wpłyną na los tej drugiej?

Świetna alegoria milczenia kobiet. Stłamszone w końcu sięgają po to, co im się należy! Sięgają po własny los, po swoje życie, po swoją przyszłość.

Rewelacyjna pozycja, zupełnie inaczej ją odebrałam niż książki, które wcześniej czytałam Tashy.

Czy poleciłabym wam ją? Zdecydowanie.

Czytając dostaniecie obraz stłamszonych kobiet, walkę o siebie, magię i siłę.