Opinia na temat książki Jej wisienki

Jeśli ktoś, ktokolwiek, oczekuje po "Wisienkach" przaśnego humoru z "Jego banana" - będzie zawiedziony. Pomijając kilka pociesznych scenek w "Wisienkach"nie ma nic z przytupu i rubasznych klimatów "Banana". W porównaniu z "Bananem" "Jej wisienki" wypadają biednie i bardzo blado. Apetyczna tarta z wiśniami jest do granic możliwości wypchana trocinami, bez smaku i wyrazu, efektownie nijaka. "Jej wisienki" to słodkawe nie wiadomo co: ni to romans, ni erotyk. Zwyczajne bla-bla łamane przez ple-ple. Sztuka dla sztuki. Treści brakuje ekspresji, bohaterom - osobowości i charakteru a samej Bloom - mam wrażenie - pomysłu na "Jej wisienki" w ogóle. Jest garść zalążków na emocjonującą fabułę rzuconych w mierzwę i niewykorzystanych. Są bohaterowie, którzy temperamentem dorównują Bruce'owi i Natashy - a chemii między nimi praktycznie zero. Jest za to wyciąganie intymności na forum publicznym i jakieś szczeniackie wybryki ubrane w płaszczyk zaburzeń psychicznych. Co jest zabawnego w wypominaniu kobiecie jej dziewictwa - pojęcia nie mam. Podobnie odbieram sekretną kolekcję "pożyczonych" trofeów Williama. Jest coś smutnego i dziecinnego zarazem w podbieraniu skarpetek bratu, by go "ukarać". Osobiście nie widzę w tym nic dowcipnego; za to przyczynek do zażenowania - i owszem. Zatem: Nie i już. Nawet karczemny humor ma jakieś granice dobrego smaku. Wiecie co jest żartem? Nazwanie "Jej wisienek" "Najpiękniejszą komedią lata". Dla mnie "Jej wisienki" to zwykłe pitolenie ubrane w grę słów i ładne kształty. Dobre na raz i na bardzo krótko.