Juliette

Książka dobra pod względem osobliwej ciekawostki literackiej.

Nie chodzi o szokowanie, jeśli taki byłby cel, to lepiej przeczytać 120 dni Sodomy, którego nie dokończyłem, bo jest po prostu obrzydliwa.
Natomiast Julietta to cokolwiek ciekawa pozycja.

Pornograficzne opisy brutalnego seksu, orgii i wszechobecnej przemocy, niemalże nierozerwalnej z każdą seksualną sceną w tej książce - być może w epoce powstawania książki miały uwolnić obsesje i fantazje autora poprzez przelanie ich na papier? Być może chciał zostać sławnym, z powodu szokowania i pisania rzeczy podniecających ówczesną gawiedź? Tego nie wiemy, na pewno szukający czystego erotyzmu literackiego czytelnik - niekoniecznie powinien skierować swoje kroki w stronę tej książki, choć znajdzie ją - opakowaną w litry krwi i spermy (czasem i bólu).

Seks i orgie są przecinane opisami myśli i poglądów bohaterów. Argumentacja niewyszukana? Być może! Ale to nadal poglądy bohaterów, nie wszyscy przecież muszą być obdarzeni darem wybitnej elokwencji niczym Seneka Młodszy. Nie jest to miejsce na pochwały czy poparcie panujących wśród bohaterów skrajnie hedonistycznych poglądów i (a jakże!) sposobu życia, a jedynie wskazanie że takowe są - dość jednostronnie argumentowane, co też na swój sposób może być ciekawą lekturą.
Czy traktaty filozoficzne? I tak, i nie. Bardziej polemika, a raczej skrajna krytyka działań kościelnych czy zasad moralności jako takiej - to myśli przewodnie tej książki.

...

Cóż, przeczytałam bo chciałam się przekonac czy jest mnie coś w stanie zaskoczyc. Tak, jest w stanie, i tyle jeśli chodzi o komentarz...