Opinia na temat książki Kamienny anioł

Nie znam książek autorki. Kamienny anioł to była pierwsza książka, jaka trafiła w moje ręce. I po lekturze, przyznaję, że to było całkiem interesujące spotkanie.
Pierwsze co mi rzuciło się w oczy to fakt, że książka napisana jest bardzo schludnie. Śliczny język, bardzo ładny i jak dla mnie, widać, że ma już trochę lat. Ja nie natrafiłam w książce na taką pośpieszność literacką z jaką niekiedy mierzę się we współczesnej literaturze. Wszystko ma swoje miejsce i czas. Zdania i ich konstrukcja również.
Kamienny anioł to rozpisana na przeszłość i teraźniejszość młodej kobiety, która w pewnym momencie decyduje o sobie, choć ma dopiero 16 lat. Wielkie rozczarowanie jakiego doświadczyła w rodzinnym domu, sprawia, że wyrusza w świat. A dokładnie do nigdy niepoznanego członka rodziny. Pewnego dnia w przyszłości dostaje telefon o zaginięciu ojca na morzu. Wraca do rodzinnego miasta. Wraca, przypomina sobie przeszłość i dokonuje z nią swoistego rozrachunku, a także na nowo kształtuje teraźniejszość i przyszłość.
To kolejna bardzo ciepła historia rodzinna. Opowieść w której bardzo duży nacisk położony został na relacje międzyludzkie, na oczekiwania i ich spełniania bądź nie. Ważna historia w kontekście rodziny, panujących w niej uczuć, emocji. Miłości, ale i wielkiej krzywdy jaką kochający się ludzie są w stanie sobie uczynić.
Wiele w Kamiennym aniele jest stron pełnych przemyśleń, wspomnień, niemal rozdzielania włosa na czworo, niekiedy wydawać by się mogło, że zbyt mało dialogów, czegoś co pchnęłoby tę historię wprzód, ale jak dla to właśnie w tych miejscach tkwi urok tej książki. Jej klimat, niespieszność, budowanie na nowo zerwanych lata temu relacji, które pozwolą spojrzeć w przyszłość może bardziej optymistycznie niż na pierwszych stronach książki.
Podobała mi się ta historia, a jako, że wyczytałam w kilku miejscach sporo ciepłych słów i odnośników do Królowej deszczu, myślę, że to nie będzie moje ostatnie spotkanie z autorką. Zobaczymy.
Kamiennego anioła polecam. Na spokojny wieczór, na chwilę odpoczynku i refleksji.