Kanon krajoznawczy województwa wielkopolskiego

W książce przedstawiono 265 (a łącznie z opisanymi przy hasłach zbiorowych – 320) najznaczniejszych walorów krajoznawczych regionu: obiektów przyrodniczych, zabytków, muzeów, pomników, miejsc pamięci, wyróżniających się budowli współczesnych, punktów widokowych. Jako oddzielne hasła zaprezentowano parki narodowe (Wielkopolski i Drawieński) oraz 13 parków krajobrazowych i Puszczę Notecką. Obiekty opisano w kolejności alfabetycznej powiatów, a w ramach tychże – w kolejności alfabetycznej miejscowości, w których położone są poszczególne obiekty. Opisy są dwojakiego rodzaju: pojedynczych obiektów (np. kościołów, muzeów, parków) oraz obiektów zbiorowych, obejmujących zespoły budowli o wspólnym rodowodzie i funkcji, położonych na niewielkim fragmencie miejscowości (np. Stary Rynek w Poznaniu, Wzgórze Lecha w Gnieźnie).

Na wstępie każdego rozdziału podano krótką charakterystykę powiatu – informacje o jego fizjografii, przyrodzie, zabytkach, gospodarce i komunikacji.

Opis obiektu poprzedzono krótką informacją o miejscowości, w której jest położony, wzmiankując o innych godnych uwagi walorach krajoznawczych miejscowości. Opisy te wzbogacono w fotografie, obiekty zespołowe – w 2–3 zdjęcia. Przy kilku najznaczniejszych budowlach dodano przekroje lub plany sytuacyjne. Kanon nie jest przewodnikiem, nie jest też katalogiem. Jest swego rodzaju informatorem krajoznawczym, przedstawiającym obiekty i miejsca najciekawsze w regionie. Ma także wzmacniać więzi emocjonalne mieszkańców z ich małą Ojczyzną – Wielkopolską, a turystów z innych części kraju zachęcić do poznawania regionu – kolebki polskiej państwowości – zasobnego w zabytki, dobra przyrody i ciekawe budowle współczesne.

Książka jest niezbędnym elementem biblioteki każdego miłośnika Wielkopolski. Powinna spotkać się także z zainteresowaniem nauczycieli, którym może znacznie ułatwić zaznajamianie uczniów z pięknem otaczającej ziemi wielkopolskiej.