Każdego dnia

Wciąż nie wierzę jaka to piękna historia! Ile razy się wzruszyłam, ile tu było złości, goryczy, miłości i piękna! Oczywiście klimat świąt przewijał się bardziej w porach roku, spostrzegawczością przemijającej natury, piękna krajobrazu oraz poetyckich dusz. Jednak ten świąteczny czas nadszedł i ogrom radości spadł na obdarowanych prezentami. W świecie z książki wszystko było możliwe, pieniądze albo u kogoś były, albo ktoś ich potrzebował, albo doceniał to, co ma. Spotkaliśmy tutaj dwie osoby, które różne w obyciu były jak kwiat i motyl. Jedna z nich mocna, silna i rozgoryczona wydawała wszystkim polecenia, gdyż jej ojciec był właścicielem firmy. Jednak potrafiła też inteligentnie wkupić się w łaski innych ludzi, co pewien mężczyzna podziwiał z uwagą. Była też druga, z sercem na dłoni i dobrocią wielkości Matki Teresy. Pracowała w hospicjum i smutek ostatnich dni zabierała do domu. W wyniku pewnych wydarzeń, pozwoliła się namalować i to również był akt dobrego uczynku. Ten obraz na zawsze zmienił jej życie, gdyż przez niego poznała mężczyznę, który zawsze był dla niej wielką tajemnicą. Żyła słowami zmarłej matki, która za nią zadecydowała gdy była bardzo mała. Los splótł losy dwóch kobiet zapraszając jedną z nich do rodziny drugiej. W ten sposób przełamał lody nie jednej osobowości. Obie przeszły przemianę, lecz czy na dobre? Czy znalazł się dla nich ktoś, kto pokazał im, że pomiędzy rodzeniem się i umieraniem jest jeszcze czas na życie? Przepiękna historia, czytałam ją je...

Od świątecznych tytułów oczekujemy dużej ilości śniegu, choinki metrowej, stołu zastawionego potrawami itp. A jeśli wam powiem, że w tej historii nie znajdziecie świątecznych detali oprócz pięknej okładki? To mimo to muszę wam się przyznać, iż dawno nie czytałam książki, która jest naładowana pokaźnych rozmiarów ładunkiem emocjonalnym i niesłychanie wrażliwa.

Weronika, kobieta twarda jak skała, o języku ostrym jak brzytwa, świetnie wykształcona, piekielnie zdolna i szalenie zdeterminowana.

Agata pielęgniarka, pracownica hospicjum, spokojna,samotna bez marzeń.

Czy pieleniarka znajdzie wspólny język z dziedziczką deweloperskiego imperium? Te dwie kobiety, siostry więcej dzieli niż łączy, ale mimo to próbują dogadać się ponad podziałami.

To przepiękna historia która całkowicie skradła moje serce. Przedstawia relacje międzyludzkie, pokazuje grupy społeczne, rozmaite problemy z jakimi borykają się bohaterowie. Opowiada o tym jak bardzo jest cenne życie, ale wie to tylko ten kto je traci.

#każdegodnia ta lektura zmusza do refleksji, pokazuje różne oblicza miłości, przepełniona optymizmem, hipnotyzująca, przepełniona całym spektrum uczuć, dająca nadzieję, uczy, że szczęście można znaleźć każdego dnia tylko trzeba w nie uwierzyć.

Ogromnie poruszyła mnie historia pielęgniarki, która całe serce oddaje pracy w hospic...

Historia o różnorodnych ludziach, których życie doświadczyło na przeróżne osoby. Niektórzy z nich dobrze się znają, inni dopiero wkroczą do świata tych drugich. Poznajemy:

-Agatę, pielęgniarkę z hospicjum, której życie trochę się “obyło” na nic już nie czeka, a marzenia… No cóż już dawno ich nie miewa.

-Weronikę, bizneswoman, która żyje w luksusie, która nie znosi, gdy ktoś za nią decyduje, która od lat musi znosić konkurs na swój własny portret.

-Tomasza Tułodzińskiego pasjonata sztuki, właściciela galerii, wielu nieruchomości i firmy budowlanej, jest on ojcem Weroniki i marzycielem, który w swoim życiu popełnił pewien błąd, który kosztował go wiele bólu i tęsknoty.

-Wojtka, niespełnionego artystę malarza, który ma szansę po raz pierwszy od dawna znów coś stworzyć.

-Piotra, który przez przypadek zburzy idealny świat “pani prezes” i może też mury, które wybudowała, runą pod jego spojrzeniem?

Drogi tych wszystkich osób się skrzyżują, a efekty zaskoczą i czytelnika, i samych bohaterów.

Świetna bardzo pouczająca opowieść o tym, że żadna zmiana tak naprawde nie jest zła, że marzenia stanowią cząstkę nas i nie da się o nich zapomnieć, że w każdym z nas jest dobro, musimy go tylko poszukać.

Bardzo ciepła pełna uczuć powieść, która zmiękczy niejedno serce. Czytałam ją z wielką przyjemnością, właściwie każda strona sprawiała, że chciało się więcej. Za t...

„Każdego dnia” to ciepła i refleksyjna powieść o różnych obliczach miłości. Jest to miłość siostrzana, rodzicielska, przyjacielska. Jej bohaterowie to prości ludzie, którzy nie do końca są szczęśliwy.

Chociaż okładka wskazuje na to, że akcja książki dzieje się w okresie Święta Bożego Narodzenia, to nie do końca tak jest. Wydarzenia tutaj opisane dzieją się w różnych miesiącach. Powiedziałabym nawet, że brakuje tutaj typowego świątecznego klimatu. Ale nie oznacza to, że książka jest zła. Jej magia tkwi w czymś innym.

Jest to książka, która ukazuje, że nie należy kogoś oceniać po pierwszym spotkaniu i że warto dawać innym druga szansę. Jest to książka, która ukazuje relacje rodzinne oraz przyjacielskie.

Bardzo lubię tego typu książki. Łatwe w odbiorze, przyjemne, a do tego refleksyjne.

Autorka posiada lekki styl pisania i książkę czyta się bardzo szybko. Czas spędzony z tym tytułem był bardzo dobrze spędzonym czasem. I bardzo polecam ten tytuł.