Kobieta w białym kimonie

Niewiele wiedziałam o tamtych czasach w historii Stanów Zjednoczonych i Japonii. To niewyobrażalny i emocjonalny portret kobiety uwięzionej między prawdziwą miłością a rodziną, kulturą i bezpieczeństwem. Ana Johns zainspirowana prawdziwymi zdarzeniami, napisała powieść. Piękną, poetycką ze wspaniałą oprawą.

"Kobieta w białym kimonie" jest powieścią inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami, gdzie historia współczesna przeplata się z historią z lat pięćdziesiątych.

Stany Zjednoczone, czasy współczesne. Umierający na raka ojciec, Tori wręcza jej list, który wywraca jej życie do góry nogami. Dotyczy on tajemnic spowijających jej rodzinę. By poznać prawdę, dziewczyna wyrusza w podróż za ocean.

Japonia, 1957 rok. Rodzina Naoko Nakamury aranżuje małżeństwo, które zapewni im wysoki stratus w społeczności.
Nie wiedzą, że dziewczyna oddała swe serce innemu, lecz związek ten oznacza okrycie się hańbą i odcięcie od rodziny. Rozdarta między sercem a powinnością, staje wobec niewyobrażalnie trudnego wyboru.

W tej powieści pierwsze skrzypce odgrywają emocje, te, najbardziej chwytające za serca.
Zapewniam, że historia Naoko nikogo nie pozostawi obojętnym. W ogóle charakterystyka postaci zasługuje na uznanie. Z ogromnym smutkiem czytałam o wszystkim, z czym musiała zmierzyć się główna bohaterka. I przyznam, że nie spodziewałam się tak wciągającej historii.

Poruszający obraz realiów życia w kraju, gdzie mieszane małżeństwa traktuje się z pogardą, a ich dzieci jak trędowate, stanowią bowiem bolesną pamiątkę po przegranej wojnie, brukają nie tylko krew, ale i tradycje.

Ważnym elementem jest również walor poznawczy. Uwielbiam czytać o innych egzotycznych kulturach, zachowaniach i tradycjach tak innych od naszych. Podobały mi się wszystkie odwołan...

Debiut literacki Any Johns pt. „Kobieta w białym kimonie” to historia oparta na kilku prawdziwych opowieściach zaliczana do gatunku powieść historyczna. Na tle innych wyróżnia się jednak tym, że opowiada historię powojennej Japonii i konsekwencji, które dla tego kraju przyniosła II wojna światowa. To historia przede wszystkim miłosna, której uczucie połączyło dwie osoby tak różne kulturowo od siebie jak to tylko możliwe. Czytelnik poznaje historię Naoko, 17letniej dziewczyny, która razem z rodziną ma zdecydować za kogo wyjdzie za mąż. Ona kocha amerykańskiego żołnierza, oni chcą by związała się z synem japońskiego partnera biznesowego ojca. Czy miłość zwycięży tradycję i społeczne konwenanse? W tle autorka rewelacyjnie oddała powojenną Japonię –zwyczaje, obrzędy, wierzenia, przypowieści, religię. Zrobiła to z wyczuciem, ładnie wplotła w historię, tak że tło nie przyćmiewa głównego wątku fabularnego. To książka, która nie tylko wzrusza, ale i zmusza do refleksji, do zastanowienia się na zderzeniem dwóch tak różnych kultur i sytuacji z tego wynikających, które naprawdę miały miejsce w naszej historii…

Oprócz historii Naoko poznajemy też współczesne dzieje Tori, dziewczyny, która w chwili, gdy umiera jej ojciec dowiaduje się czegoś, co całkowicie zmienia jej postrzeganie jego jako człowieka. Ta część opowieści dodaje bardziej uniwersalnego wydźwięku powieści dotyczącego pojęcia rodziny i relacji rodzic – dziecko.

Mimo iż nieczęsto się...

Ależ to była piękna historia! Wzruszyłam się, smuciłam, cieszyłam, gdy podążałam za stworzoną historią. Książka ma wszystko to, co sprawia, że chcemy zajrzeć za piękną okładkę i poznać skrywającą się na jej kartach historię a gdy już zaczynamy ją czytać, wówczas nie możemy przestać podążać dalej za kolejnymi wydarzeniami, z niecierpliwością oczekując jej końca. To głęboko poruszająca, ekstremalnie emocjonalna a przy tym klimatyczna opowieść o losach dwóch kobiet, które dzieli miejsce zamieszkania, tysiące kilometrów i czas. To opowieść o walce o swoje marzenia i odkrywaniu siebie, ale przede wszystkim o miłości omotanej sztywnymi normami społecznymi i tradycyjnymi obyczajami.

Cała recenzja:https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/06/816-kobieta-w-biaym-kimonie.html

Powojenna Japonia, gdzie nie opadł jeszcze kurz konfliktu między Ameryką. Ludzie, w których tkwi głęboko zakorzeniona nienawiść, żal i przekazywana z pokolenia na pokolenie zadra w sercu względem wroga. Rodzinne tradycje japońskie, kulturowe naleciałości kraju wiśni i to, co rozbrzmiewa na cały świat do dziś - co wypada, a czego nie wypada, splamiony honor rodziny, małżeństwo aranżowane, a w tym wszystkim miłość, jaka nie powinna się zdarzyć, a która wcale nie należała do rzadkości w powojennej Japonii, była za to powodem do wstydu i hańby.

Dwie przeplatające się opowieści: córka żegna ojca, gdzie ten na łożu śmierci wspomina o wydarzeniach sprzed wielu lat. Wiedziona śladami ojca, wspierana dziennikarskim fachem w ręku rozpoczyna wędrówkę w przeszłość. Jednocześnie autorka opierając się na wydarzeniach fikcyjnych, acz z elementami prawdy, prawdziwych postaci i rzeczywistych wydarzeń zabiera czytelnika w świat tradycyjnego picia herbaty, przekazywanych pokoleniowo japońskich rytuałów, małżeństw aranżowanych. W cieniu konfliktu japońsko-amerykańskiego dzieją się małe dramaty młodych kobiet, w tym Naoko, która musi wybrać: miłość czy dotychczasowa rodzina? Wybór nie jest łatwy, a podjęte decyzje będą rzutować na wiele kolejnych lat i dziesięcioleci. Przyjdzie moment, gdy współczesna Ameryka spotka się dawną, tradycyjną Japonią, gdzie dwie kobiety spojrzą sobie w oczy i słowa będą zbędne.

Piękna, napisana prostym językiem opowieść o odkrywaniu siebie,...

„Kobieta w białym kimonie” opowiada historię dwóch kobiet, które dzielą kraje, tysiące kilometrów i wiele lat ale jest cos co je łączy.
Japonia 1957 roku. Naoko Nakamura ma 17 lat, a jej rodzice zaaranżowali jej małżeństwo z synem przyjaciela jej ojca. Jest to niezwykle ważne, gdyż wzmocnieni statusu jej rodziny w społeczności oraz pomoże rodzinnemu biznesowi. Jednak Naoko jest zakochana w gaijinie, amerykańskim marynarzu. Poślubienie Amerykanina byłoby haniebne dla niej i jej rodziny. Nie tylko nie podoba się to jej rodzinie, ale także większości Japonii, która nadal postrzega Amerykę jako wroga. Gdy zachodzi w ciążę, zostaje odcięta od rodziny i pozostawiona samej sobie, by podejmować decyzje, których poważne konsekwencje będą miały na nią wpływ na całe życie.
Druga linia czasu to dzisiejsze Stany Zjednoczone. Tori Kovać opiekuje się śmiertelnie chorym ojcem. Znajduje list z tajemnicą, która pochłonie ja bez reszty. Tori wyrusza w podróż do Japonii, aby poznać prawdę, odnaleźć kobietę którą kochał jej ojciec ale i odszukać rodzinę którą możliwe że tam ma.
Autorka zainspirowała się prawdziwymi historiami, aby napisać tę powieść i muszę przyznać, że to naprawdę jedna z najpiękniejszych historii jakie ostatnio czytałam. Język jakim to zrobiła jest wyjątkowo plastyczny, momentami wręcz poetycki. Autorka w sposób niezwykle obrazowy łączy fakty historyczne, emocje oraz fikcję. Bohaterowie są wiarygodni dzięki czemu bez problemu można poczuć każda ich emocję. Fabu...

Kolejna odsłona II wojny światowej i jej konsekwencje, takie, o jakich nie miałam pojęcia, ani się nad tym nie zastanawiałam. Koniec wojny, kapitulacja Japonii i trwająca wiele lat amerykańska okupacja. Tyle wiedziałam. I teraz do akcji wkraczają młodzi amerykańscy chłopcy i japońskie dziewczęta. Miłość, szczęście, rozstania, nieszczęście. Zostają niechciane amerykańsko - japońskie nieślubne dzieci, jako pokłosie wojny.
Za uzmysłowienie mi tego kawałka historii i skali zjawiska oraz w ogóle za podjęcie tematu - uznanie dla autorki. Kanwą powieści są fakty, żałuję tylko, że na wiele pytań nie znalazłam odpowiedzi, ale i tak brawo - brawo. Pogrzebałam trochę w sieci, znalazłam informacje o założonym przez dziedziczkę rodziny Mitsubishi sierocińcu dla dzieci mieszanej krwi, pomnik dziewczynki w czerwonych butach w Jokohamie. A posążki Jizo w czerwonych czapeczkach widywałam w różnych sceneriach, ale nigdy nie zainteresowałam się głębiej o co chodzi.

A fabuła? Fikcyjna, ale w oparciu o rzeczywiste wydarzenia. Ona, on, wielka miłość, zderzenie dwóch kultur i tradycji, dyskryminacja, ale nie jest oczywiste kto tu kogo bardziej dyskryminuje. Potem to już wypisz wymaluj Madam Butterfly ze zmodyfikowanym zakończeniem. I całe szczęście, bo finał historii mnie zaskoczył.
Takie melodramatyczne historie i w ogóle romanse, ckliwe i łzawe opowieści nie należą do moich ulubionych, ale przełknęłam bezboleśnie, bo ta powieść niesie ze sobą dodatkowe treści.
Jest i wąt...

„Kobieta w białym kimonie” autorstwa Ana Johns to książka, która zrobiła na mnie duże wrażenie.

Dwie kobiety.

Dwie tradycje.

Dwie historie.

I jedna łącząca je prawda, którą trzeba odkryć.

To niezwykła opowieść o sile miłości, kobiecej determinacji i szacunku do drugiego człowieka, ale również o złu wynikającym ze stawiania granic pomiędzy My i Oni.

To książka o walce rozsądku z uczuciem, wyborem pomiędzy dobrem rodziny a dobrem własnym.

Poznajemy Naoko Nakamurę w czasie wielkich zmian życiowych „teraz, gdy amerykańskie ideały toczą wojnę z tą pradawną tradycją, rodzina decyduje wyłącznie o tym, kogo mi przedstawi. Do mnie należy wybór, kogo poślubię. Oczywiście posiadanie wyboru i możliwość dokonania go to dwie różne sprawy. Na tym polega moje wyzwanie.” To ciekawy portret kobiety wkraczającej w dorosłość w Japonii w latach 50, w burzliwych czasach zderzenia japońskiej tradycji z amerykańską nowoczesnością. To portret kobiety walczącej o możliwość samodzielnego podejmowania, walka o stanowienie o sobie, walka o prawo do wyboru.

Druga kobieta – Tori Kovać podejmuje próbę poznania prawdy o zmarłym ojcu, o jego prawdziwej historii. Stara się dowieźć, że wiara w prawdę o tacie jest uzasadniona… mimo zawirowań spowodowanych tajemniczym listem, wywołującym lawinę pytań, budzącym niepokój, podkopującym wiarę w prawość cz...

"Kobieta w białym kimonie" to mój pierwszy e-book i to taki, którego nie zapomnę do końca życia.

W książce poznajemy dwie młode kobiety, które dzieli czas, przestrzeń oraz kultura. Ale z tego, co później się dowiadujemy, mimo różnić kulturowych, łączy je pewna osoba.

Wspomniane przez mnie wcześniej kobiety będziemy mieli okazję, poznać z indywidualnej perspektywy na przestrzeni całej książki. Lawirując razem z nimi, między przeszłością a teraźniejszością, co na początku powieści może wywołać spory mętlik w głowie, ale później z następnymi rozdziałami się zatrze. A roztoczony przez autorkę zalążek tajemnicy, wraz z końcem książki się ujawni.

Książka podbiła moje serce subtelnym i sensownym językiem, który nadał powieści powagi. Z racji tego, że jest ona oparta na wydarzeniach, mających miejsce w historii Japonii i Stanów Zjednoczonych. Nie łatwo było mi się od niej oderwać. Zważywszy na to, jaki los spotykał japońskie kobiety, które zakochiwały się w przybywających do ich kraju obcokrajowcach.

Mimo tego, że Naoko Nakamura jak i Tori Kovac są postaciami fikcyjna. Wspólnie odegrały ważną rolę dla książki.

Rozdziały poświęcone Naoko wywołały we mnie, falę rozmaitych emocji. Zapartym tchem śledziłam jej kolejne kroki, przeżywając razem z nią chwilę radość, ale też grozy i gorzkiej rozpaczy.

Tori zaś od początku odpowiadała za rozbudzenie i podtrzymywanie mojej czytelniczej ciekawości. Albowiem, to ona odkryje przed nami bo...

"Człowiek wędruje po świecie, żeby szukać tego, czego potrzebuje, lecz wraca do domu, by to znaleźć."

W powieści „Kobieta w białym kimonie” takich japońskich sentencji znajdziemy wiele. Mają one w sobie dużo mądrości i z pewnością warto je przemyśleć, a i zastosować w życiu. Czy jednak równie pozytywnie ocenimy tradycje, nie tylko japońskie, zmuszające młode dziewczyny do ożenku wbrew ich woli? Uprzedzenia rasowe, w których nie ma miejsca na miłość Japonki z amerykańskim żołnierzem?

Opowieść przedstawiona z dwóch perspektyw. Współcześnie, przez Amerykankę, która po śmierci ojca odkrywa historię jego młodości i podążając jej śladem udaje się do Japonii oraz Naoko, młodziutką Japonkę, która w roku 1957, oddaje serce amerykańskiemu marynarzowi skazując się tym samym na napiętnowanie i cierpienia.

Wzruszająca do głębi historia miłości dwojga młodych ludzi, rozdzielonych przez politykę, uprzedzenia rasowe, tradycję i nienawiść. Opowieść o kobiecie, która mimo przeciwności losu walczy do końca o to, w co wierzy.

Poruszająca tym bardziej, że czerpiąca z prawdziwej tragicznej historii amerykańskiej okupacji Japonii, której owocem były narodziny ponad dziesięciu tysięcy dzieci amerykańskich żołnierzy. Niektóre z gwałtu, inne z miłości, ale wszystkie traktowane przez tradycyjne społeczeństwo Japonii, jak i niechętną do mieszania ras Amerykę jako niechciane zło. Zło, którego trzeba się pozbyć.

O kulturze Japonii nie wiem nic, albo prawie nic, jednak opis tej powieści (mimo moich braków) bardzo mnie zaintrygował. Historia dwóch kobiet, których losy splecie jeden mężczyzna, dwie linie czasowe, piękny język i klimat - to się musiało udać.

Książka jest podzielona na dwie części, które się przeplatają, na przemiennie poznajemy losy Naoko, żyjącej w Japonii w latach 50. i Tori, Amerykanki, która współcześnie, po śmierci ojca odkrywa nieznane fakty z jego życia. Tutaj możemy się domyślić, że te dwie historie się połączą, jednak zakończenie na pewno nie będzie oczywiste. Autorka podkreśla, że cała powieść to fikcja, jednak w dużej mierze, wydarzenia zostały zaczerpnięte z prawdziwego życia. Według mnie dodaje to takiego dodatkowego klimatu.

Bardzo podobał mi się styl autorki, równy, lekki, nieśpieszny, nacechowany nostalgią i oddający realność panujacych zwyczajów. Jest tutaj dużo przytoczonych japońskich legend, przypowieści, dużo duchowości i obrzędów. Mimo tej delikatności dotyka ważnych tematów - wykluczenia społecznego, niechęci, stygmatyzacji i roli kobiet w konserwatywnym kraju.

To powieść równie piękna, co bolesna. Godna polecenia i każdej minuty spędzonej przy książce.

Powieść zdobyła moje serce ❤ Dawno nie czytałam książki tak pięknej i pełnej emocji. Jest to niezwykle poruszająca opowieść. To jedna z tych powieści, która zostanie ze mną na dłużej.

Historia zakazanej miłości niedopuszczalna w tradycyjnym japońskim domu. W tej książce dominuje smutek, żal, rozpacz i walka o życie ..
🐰🐰🐰Akcja toczy się, dwutorowo co daje nam możliwość bardzo dobrze poznać bohaterów , a także zwyczaje jakie panowały w Japonii.
Historia przedstawiona w książce fikcją, ale opartą na rzeczywistych wydarzeniach.
🐰🐰🐰Kobieta w Białym Kimonie to powieść o kobiecie uwięzionej między prawdziwą miłością, a rodziną, bezpieczeństwem i kulturą.

Historia inspirowana wydarzeniami historycznymi. Okupacja Japonii przez wojska sojusznicze (głównie USA) trwała do 1952 r. Opis obyczajów i różnic kulturowych oraz niemożliwej do zaakceptowania miłości. Ani mnie nie porwało, ani nie zniechęciło.

❗❗ RECENZJA❗❗

Tytuł: Kobieta w białym kimonie
Autor: Ana Johns
Wydawnictwo Kobiece

Tytuł: Kobieta w białym kimonie
Autor: Ana Johns
Wydawnictwo Kobiece

Rok 1957- Japonia-kraj kwitnącej wiśni. Główna bohaterka Naoko Nakaruma. Dziewczyna jest zakochana ze wzajemnością w amerykańskim marynarzu o imieniu Jimmy. Ich miłość dzieli przepaść kulturowa. Jednak rodzina Naoko nie akceptuje wyboru córki i wybrała dla niej innego mężczyznę. W jej rodzinie różnorodność kulturowa w kwestii ślubu jest traktowana z pogardą. Zrozpaczona Naoko próbuje przekonać ojca do Jimmego, jednak bez skutku. Zdeterminowana ucieka z domu i wychodzi za mąż za Jimmego. Na jaw wychodzi także, że Naoko jest w ciąży. Dziewczyna trafia do kliniki położniczej, gdzie dowiaduje się, że jej dziecko nie przeżyje po porodzie. W dodatku Naoko została odizolowana od męża.

Stany Zjednoczone- współczesność. Dziennikarka Tori Kovac żyjąca w Stanach Zjednoczonych, ma ciężko chorego ojca chorującego na raka, którym się opiekuje. Pewnego dnia przed śmiercią taty w szpitalu kobieta otrzymuje od niego list, który całkowicie wywraca świat Tori do góry nogami. Okazuje się bowiem, że do tej pory nie znała właściwie swojego taty. Nie ma pojęcia kim jest adresatka listu. Aby rozwiązać tą zagadkę kobieta wybiera się do Japonii.

Jakie są powiązania pomiędzy Tori i Naoko? Czy Tori dowie się prawdy o swoim ojcu? Co jeszcze wydarzy się w życiu Naoko?

Ta książka por...